Μονοατομικός Χρυσός. Το ελιξίριο της ζωής
Ειπώθηκε ότι παράγει ένα λαμπρό φως από θανατηφόρες ακτίνες, ενώ την ίδια στιγμή είναι και το κλειδί της μακροζωίας. Η εκπληκτική αινιγματική λευκή σκόνη της ομάδας των μετάλλων του χρυσού και των πλατινών δεν είναι μια νέα ανακάλυψη. Οι αρχαίοι λαοί της Μεσοποταμίας την αποκαλούσαν “shem-an-na” ενώ οι αρχαίοι Αιγύπτιοι την περιέγραφαν ως την “mfkzt”. Οι Αλεξανδρινοί την τιμούσαν ως δώρο του Παραδείσου, ενώ αργότερα οι χημικοί, όπως ο Nicolas Flamel, την προσδιόριζαν σαν αυτό που ονομαζόταν “φιλοσοφική λίθος”.
Σε όλα τα στάδια της ιστορίας η ιερή “σκόνη της προβολής” θεωρήθηκε ότι κατέχει τις δυνατότητες της αιώρησης, της μεταστοιχείωσης και της τηλεμεταφοράς. Ειπώθηκε ότι παράγει ένα λαμπρό φως από θανατηφόρες ακτίνες, ενώ την ίδια στιγμή είναι και το κλειδί της μακροζωίας. Στο σημερινό κόσμο, το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών του Τέξας την περιγράφει ως “εξωτική ύλη” με υπεραγωγιμότητα, που είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της, ενώ το Κέντρο Προηγμένων Μελετών του Ιλλινόις ως την “ουσία με την πιο αξιόλογη φυσική ιδιότητα του σύμπαντος”.
Το μήνυμα των Ολυμπίων:
– “Οι κάτοικοι ορισμένων πλανητών της Λύρας λόγω κοσμικών συνθηκών, προσεβλήθησαν από άγνωστη νόσο που ελάττωνε τους βιολογικούς τους κραδασμούς, με συνέπεια να μειώνεται η ζωή τους από 1.000 έτη σε 800 έτη. Το γεγονός αυτό ανησύχησε την Συμμαχία, της οποίας οι βιολόγοι επιστήμονες ανακάλυψαν το εμβόλιο του μονοατομικού χρυσού, το οποίο μπορούσε να διατηρεί σταθερό τον χρόνο της ζωής τους στα 1.000 έτη και ταυτόχρονα να ενισχύει τις τηλεπαθητικές τους ικανότητες και να διατηρεί μέχρι τέλους την νεανική τους ικμάδα.
Επειδή η Γαία ήταν πλούσια σε χρυσό και οι Λύριοι με την τεχνολογία τους μπορούσαν εύκολα να τον εξωρύξουν και να τον μεταστοιχειώσουν σε μονοατομικό, δημιουργήθηκε ανταγωνισμός συγκέντρωσης χρυσού με τους Σειρίους και τους Πλειάδιους, οι οποίοι συνέστησαν συμμαχία κάτω από το κοινό έμβλημα “Στέμμα των Πτερύγων”. Αφού συγκέντρωσαν μεγάλες ποσότητες χρυσού, επέστρεψαν στις πατρίδες τους”.. [“Πόλεμος στον Ήλιο” Γ. Καλογεράκη- Nicos Kastanias]
