Το γράμμα… Φ (ΦΙ)
Το γράμμα Φ…. μας περιγράφει έναν χώρον (Ο), ο οποίος «διχοτομείται» από μιά κάθετη γραμμή. Το γράμμα Ι… (ιώτα) σημαίνεται και ως ένας οπτικός συμβολισμός, ως μια γραμμή δράσης-κίνησης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το ανθρώπινο μάτι διαβάζει πάντα από πάνω προς τα κάτω.
Έτσι για να κατανοήσουμε το γράμμα Φ, έχουμε το: (Ι) = ως μια μικρή ποσότητα ακτινοβολίας, η οποία απαύστως τροφοδοτεί το (Ο)… έναν χώρο. Αυτή ακριβώς είναι και η κωδική έννοια του Φωτός… διότι το Φ… σημαίνει το Φως.
Η λέξις ΦΩΣ… έχει το γράμμα Φ… που φωτίζει… το γράμμα Ω… που έρχεται από τον Ωράνιο Συνπαντικό χώρο… και το γράμμα Σ… που σείεται και παλινδρομεί συνεχώς. Έτσι το ΦΩΣ… είναι η φώτιση ενεργειών του Μεγίστου Κύκλου Σύμπαντος Κόσμου… δια της συνεχόμενης παλινδρομικής κινήσεως εσαεί.
Το Φως… είναι η ενέργεια εκείνη… που προέρχεται από το ΣυνΠαν… δια της παλινδρομικής κινήσεως και είναι ορατή προς εμάς…. δηλαδή… φαίνεται….φανερώνεται.
Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γαία…. 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Ο ιερότερος όρκος των Ολύμπιων Θεών και Θεοτήτων, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. (ΙΕΡΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ).
Το φάσμα του Σειρίου (α! Μεγίστου Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα)… ενώ του συνοδού του, γύρω στα 550 nm. Το α!…. είναι ένα θερμό αστέρι και το φάσμα του…. του δίνει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός του είναι ψυχρότερο άστρο… έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε-βλέπουμε έναν συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή… το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Το ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός κι έλεγε…. «Μα τον Κύνα…» στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ»…. ίσως κάτι να ήθελε να μας περάσει…
Το Φως… γνωρίζουμε ότι έχει κι αυτό καμπύλες. Η καμπύλη φωτός στην Αστρονομία και ειδικότερα στη Φωτομετρία… είναι μία γραφική παράσταση της εντάσεως του φωτός ενός ουράνιου σώματος ή περιοχής, ως συναρτήσεως του χρόνου. Το Φως συνήθως… αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ζώνη συχνοτήτων, κάτι που προκύπτει με τη χρήση φίλτρων. Οι καμπύλες φωτός μπορεί να είναι περιοδικές, όπως στην περίπτωση των περισσότερων μεταβλητών αστέρων ή μη περιοδικές, όπως είναι η καμπύλη φωτός ενός κατακλυσμικού μεταβλητού, ενός καινοφανούς ή ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Η περαιτέρω μελέτη της καμπύλης φωτός μαζί με άλλες παρατηρήσεις, μπορεί να μας παράσχει αρκετές πληροφορίες για τις φυσικές διαδικασίες που διαμορφώνουν το σχήμα της ή να θέσει περιορισμούς στις θεωρίες για τους αστέρες.
Στο Ηλιακό μας Σύστημα, μία καμπύλη φωτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βρεθεί η περίοδος περιστροφής ενός αστεροειδούς ή φυσικού δορυφόρου. Από τη Γαία… τέτοια μικρά σώματα φαίνονται ως απλά φωτεινά σημεία ακόμα και με την ισχυρότερη μεγέθυνση που μπορεί να επιτευχθεί μ’ ένα τηλεσκόπιο. Μπορεί όμως να μετρηθεί το φως που μας στέλνει το σώμα… ως συνάρτηση του χρόνου (η λεγόμενη καμπύλη φωτός). Ελέγχοντας όμως για τυχόν περιοδικές αυξομειώσεις του ύψους της καμπύλης… μπορούμε κάλιστα να μετρήσουμε την περίοδο περιστροφής του ουράνιου σώματος, υποθέτοντας ότι κάποιες πλευρές του σώματος έχουν πιο ανοικτό ή πιο σκούρο χρώμα από άλλες κατά μέσο όρο. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις δεν είναι ξεκάθαρο εάν υπάρχουν ένα ή δύο μέγιστα στην καμπύλη φωτός ανά περίοδο περιστροφής, όπως στην περίπτωση μικρών αστεροειδών, που γενικώς έχουν ακανόνιστο σχήμα, οπότε δύο παράγοντες, το άλβεδο και η έκταση της φαινόμενης πλευράς του αστεροειδούς τη συγκεκριμένη στιγμή, προκαλούν μεταβολές στην καταγραφόμενη ένταση του φωτός.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εδώ… ότι ο Ήλιος μας δίνει μία Φωτεινότητα και σαν Φωτεινότητα L ή Ενεργότης Φωτονίων ορίζεται από τους Επιστήμονες… ο ρυθμός της εκλυόμενης ενέργειας με μορφή ακτινοβολίας, σε όλα τα μήκη κύματος, απ’ το σύνολο της επιφάνειας του κάθε αστέρος. Έτσι η Φωτεινότητα εξαρτάται μόνον από την πηγή της ακτινοβολίας. Είναι ίδια για κάθε παρατηρητή, ανεξάρτητα από την απόσταση και του τι μεσολαβεί ανάμεσα στον παρατηρητή και στην πηγή σε αντίθεση με τη λαμπρότητα. Με τη Φωτεινότητα είναι μονοσήμαντα συνδεμένο το Απόλυτο Οπτικό Μέγεθος ενός ουράνιου σώματος. Συχνά χρησιμοποιείται στην Αστροφυσική και Ηλιακή Φωτεινότητα που είναι ισοδύναμη με 3.827Χ1026 watt. Ο Ήλιος… όπως ήδη σας έχω γράψει… εμάς δεν μας θερμαίνει-ζεσταίνει… αυτή η ψευδαίσθηση έχει να κάμει μόνον εδώ στο Γήινο χώρο… που μας περιβάλλει η ατμόσφαιρα. Ο Ήλιος είναι Πηγή ενέργειας και Πύλη Περάσματος των σκαφών.
Η λέξις…ΦΙΛΟΤΗΣ… είναι η (λόγιος) αγάπη, η φιλία, η θετική και στοργική προσέγγιση απέναντι στα Όντα. Επίσης στη φιλότητα διακρίνουμε την ερωτική έλξη απέναντι στους ανθρώπους… όπου ο Έρως είναι μια διαδικασία μάθησης που λαβαίνουμε από το πρόσωπο που μας έλκει… η οποία περιέχει ωφέλιμα αγαθά για την Ψυχή μας.
Η Φιλότης… γνωρίζουμε ότι ήταν μια θεότητα της Ελληνικής μας Μυθολογίας, η οποία αποτελούσε την προσωποποίηση του σαρκικού έρωτα. Στα Αρχαία Ελληνικά, η λέξη Φιλότης…. σήμαινε κυρίως τη φιλία, την αγάπη και τη στοργή, ενώ δεν ήταν άγνωστη και η χρήση της με την έννοια της συνουσίας. Η μικρή αυτή θεότητα… έδωσε το όνομά της σ’ ένα γένος πεταλούδων της Βόρειας Αμερικής, με μοναδικό είδος το: philotes sonorensis.
Η Φιλότης… ξέρουμε ότι γεννήθηκε με παρθενογένεση, σύμφωνα με τον Ησίοδο και ανήκε στο γένος της Νυκτός, κόρης του Χάους και της Γαίας, όπως ο Μόρος, η Κηρ, ο Θάνατος, ο Ύπνος, τα Όνειρα, ο Μώμος, η Οιζύς, οι Εσπερίδες, οι Μοίρες, οι Κήρες, η Νέμεσις, η Απάτη, η Έρις και το Γήρας.
Στην κοσμολογική αντίληψη της Θεογονίας… η σημασία της Φιλότητος είναι κάπως περιορισμένη… ενώ ο αντίθετο συμβαίνει με την κοσμολογία του Εμπεδοκλή… όπου η Φιλότης και το Νείκος (δηλαδή… η Φιλονικία) έχουν σπουδαιότητα ανάλογη των πρωταρχικών στοιχείων: ΓΗ – ΑΗΡ – ΥΔΩΡ – ΠΥΡ. Τα δυο άκρα του Αέναου Κύκλου του μετασχηματισμού αυτών των στοιχείων είναι η σύμπτηξή τους, οπότε επικρατεί και ευδοκιμεί η Φιλότης και ο πλήρης διαχωρισμός τους… οπότε επικρατεί και διαχέεται το Νείκος (η Φιλονικία). Από αυτήν τη σκοπιά, η Φιλότης στον Εμπεδοκλή… ενέχει το ρόλο του Έρωτος στον Ησίοδο.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μεταγενέστερη λέξη και απαντάται ήδη στα Ομηρικά Έπη, τόσο στην Ιλιάδα (6 φορές) όσο και στην Οδύσσεια (4 φορές), συνοψίζοντας όλες περίπου τις εκδοχές και τις εφαρμογές που υπόκεινται στο ρήμα φιλέω, στο επίθετο φίλος και στο επίρρημα φίλως… επίσης ομηρικά, με πυκνή μάλιστα τα δύο πρώτα συχνότητα. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα λοιπόν μερικά, σύνθετα (ρηματικά ουσιαστικά, επίθετα αλλά και κύρια ονόματα), με θετική ή αρνητική σημασία. Παραδείγματα ευπρόσδεκτα: φιλοφροσύνη, φιλόξενος, φιλομειδής, φιλοπαίγμων. Παραδείγματα απωθητικά: φιλοκτέανος (άπληστος, πλεονέκτης), φιλοκέρτομος (χλευαστικός), φιλοψευδής. Και τρία ευρηματικά κύρια ονόματα: Φιλοίτιος, Φιλητορίδης, Φιλοκτήτης.
Η Ιλιαδική πάντως φιλότητα… δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό των δύο στρατοπέδων, που βρίσκονται κατά κανόνα σε εμπόλεμη σύγκρουση. Καθώς ο Ιλιαδικός πόλεμος εξελίσσεται, οδεύοντας προς την απρόβλεπτη έξοδό του, ίχνη έντιμης φιλότητας διακρίνονται και μεταξύ αντιπάλων. Παράδειγμα η έκβαση της ευγενέστερης μονομαχίας του έπους μεταξύ Έκτορα και Αίαντα στην 7η ραψωδία…. όπου, καθώς πέφτει το βράδυ και οι δύο μονομάχοι παραμένουν ισόπαλοι και ισότιμοι, αποσύρονται ανταλλάσσοντας φιλικά δώρα μεταξύ τους.
Η λέξις ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…. (ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ…δηλαδή της ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ)… έχει τρεις τρόπους… του φιλοσοφείν.
Α) Ο Πρώτος βασίζεται στην «εσωτερική φιλοσοφία» ή «μεταφυσική».
Β) Ο δεύτερος στην επιστημονική θεωρία….και
Γ) Ο τρίτος στην «κοινωνική φιλοσοφία».
Ως «εσωτερική φιλοσοφία» ή «μεταφυσική»… ορίζεται το σύνολο των αναπόδεικτων στις περισσότερες περιπτώσεις πεποιθήσεων (που οφείλονται ενίοτε και στην «μυστικιστική υπερβατική ενόραση», κάποιων ιδιαίτερα «πνευματικών» ανθρώπων), μιας κοινωνίας, για την φύση του Ανθρώπου και του Κόσμου, οι οποίες φαίνονται στα πλαίσια αυτής της κοινωνίας να είναι ορθές. Σύμφωνα όμως με τον Πλάτωνα… υπάρχει η εξωτερική γνώση, που προσλαμβάνει ο Άνθρωπος με τις αισθήσεις του και τη λογική του, αλλά υπάρχει και η εσωτερική γνώση… που δίνεται στον Άνθρωπο με την «μύηση»… όταν όμως ωριμάζει ηθικά και νοητικά. Ο Άνθρωπος αποκτάει την εσωτερική Γνώση πολύ πιο δύσκολα, διότι προϋπόθεση για την κατάκτηση της, είναι η σταθερή ενατένιση της εσωτερικής ζωής, η υπέρβαση των αισθήσεων και ο απόλυτος έλεγχος του Νου. Συνεπώς Σοφός… είναι αυτός που έχει υπερβεί τον κόσμο των αισθήσεων και των επιθυμιών, επειδή γι’αυτόν ανασηκώθηκε το πέπλο της πλάνης και της λήθης και αντίκρισε την Αιώνια Αλήθεια. Είναι αυτός που κατέκτησε την γνώση που αφορά στις εσωτερικές αιτίες των φαινομένων, στους παγκόσμιους νόμους, και στις εφαρμογές αυτών των νόμων, ως αιώνιες Σταθερές στη Φύση.
Η λέξις ΦΑΡΟΣ… έχει το γράμμα Φ… που φωτίζει (τεχνητά)… έχει το γράμμα Α… από την Αρχική Πηγή… έχει το γράμμα Ρ…. με συνεχή ροή… έχει το γράμμα Ο…. στο γήινο κύκλο… κι έχει το γράμμα Σ… δια της παλινδρομικής κίνησης. Οπότε ουσιαστικά….. αλλά και μεταφορικά ο ΦΑΡΟΣ μας φωτίζει… και είναι ένα οπτικο σημείο αναφοράς…. όπου σε Πνευματικό επίπεδο…. η Φωτεινή Παρουσία της Αρχικής Πηγής λαμβάνει χώρο στην Ψυχή μας… ρέοντας συνεχώς στο γήινο υλικό πεδίο…. και σείει-κρούει τα κύτταρα μας για να ενεργοποιηθούμε. Ένας τέτοιος φάρος… είναι και τα μαθήματα που διαβάζετε… διότι σας έχουν σε μία εγρήγορση μαθησιακής έρευνας και προτροπής.
ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι.)
