Το γράμμα Σ… είναι το εσωτερικώς θεώμενον… όπου Σείεται… παλινδρομώντας. Σείω (παλινδρομώ), Σίζω, Σχίζω ή Στίζω. Χρησιμοποιείται από τους μαθηματικούς και τους φυσικούς με διαφορετικό τρόπο. Στα μαθηματικά το κεφαλαίο «Σ»… συμβολίζει το άθροισμα συγκεκριμένων όρων… ενώ στην φυσική, συμβολίζει το «σπιν» ενός σωματιδίου.
Διαβάστε επίσης: Γιατί γίναμε διώκτες των «Ν» και «Σ» του Ελληνικού αλφάβητου;
Η λέξις ΣΠΕΙΡΑ…έχει το Σ…που σείει.. που ταρακουνεί…το γράμμα Π…που πάλλεται… το γράμμα Ε… που εισέρχεται… το γράμμα Ι….δια της Ακτίδος…. το γράμμα Ρ…. με ροή κίνησης…. το γράμμα Α… από την Αρχική Δύναμη. Άρα η ΣΠΕΙΡΑ…. είναι η εσωτερική θέαση…που πάλλεται μέσω της Πύλης…και ελαύνει-εισέρχεται με την Ακτίνα Φωτός και με συγκεκριμμένη ροή… από την Αρχική Δύναμη. Η λέξις Σπείρα… είναι το ουσιαστικό του ρήματος σπειρόω-ώ, που σημαίνει… τυλίσσω, περιελίσσω, τυλίγω με συστροφική κατεύθυνση. Άρα Σπείρα….σημαίνει… το τύλιγμα, η περιέλιξη, το σπείραμα, ο ελιγμός, κάθε τι που είναι ελικοειδώς συστραμμένο π.χ. σύστρεμμα εκ σχοινίου, σειρά, δράγμα (ό,τι δηλαδή πιάνει μια χούφτα), ένας έλικας, οι πέτρες στη βάση τοιχοποιίας, το πλήθος, μιας οργανωμένης ομάδας κακοποιών και δεκάδες άλλες έννοιες.
Το ανθρώπινο DNA ξέρουμε ότι έχει την μορφή της Σπείρας. Ως Σπείρα ορίζουμε την καμπύλη που γράφει ένα σημείο, το οποίο ενώ περιστρέφεται ταυτόχρονα απομακρύνεται προς μία κατεύθυνση, από κάποιο σταθερό σημείο. Έτσι έχουμε μια εξέλιξη της περιστροφής αυτής της καμπύλης. Ο γαλαξίας μας είναι κι αυτός σπειροειδής.
Το γράμμα Σ… στα πανάρχαια χρόνια διατυπώνονταν με τρεις κάθετες παραπλήσιες γραμμές.
Η λέξις ΣΕΛΗΝΗ….γνωρίζουμε ότι είναι ένας τεχνητός Δορυφόρος… όπου βλέπουμε πάντα την ίδια πλευρά της. Ξέρουμε ότι οι βασικές κινήσεις της Σελήνης είναι δύο. Κινείται δηλαδή γύρω απο τη Γαία με ελλειπτική τροχιά και συμπληρώνει μια περιφορά γύρω απο αυτήν σε 27,3217 ημέρες. Επισης περιστρέφεται γύρω απο τον αξονά της και συμπληρώνει μια περιστροφή σε 27,3217 ημέρες. Ο χρόνος αυτός ονομάζται αστρικός μήνας. Το αποτέλεσμα λοιπόν των δύο αυτών κινήσεων είναι η Σελήνη να δείχνει σε μας πάντοτε την ίδια πλευρά. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται σύγχρονη περιστροφή της Σεληνης. Το 59% της Σελήνης… είναι ορατό και οχι το 50%. Η έκλειψη της Ματωμένης Σελήνης για την αστρονομία δεν υφίσταται… αλλά είναι μια ολική έκλειψη. Αυτό συμβαίνει όταν τα κέντρα του Ήλιου, της Γαίας και της Σελήνης ευθυγραμμίζονται, οπότε η Σελήνη σκιάζεται εντελώς από τη Γαία. Παρ’ όλα αυτά, ένα μέρος των ηλιακών ακτίνων που φτάνει μέχρι την επιφάνεια της Γαίας εκτρέπεται από την ατμόσφαιρα και φτάνει στην επιφάνεια της Σελήνης, στην οποία προσδίδει μια κοκκινωπή απόχρωση. Το χρώμα αυτό οφείλεται στο φιλτράρισμα των ακτίνων από την ατμόσφαιρα. Έτσι εξαιτίας ενός φαινομένου που έχει σχέση με την αντανάκλαση, το Ηλιακό φως αφήνει τα γαλάζια συστατικά του στην ατμόσφαιρα… γι’ αυτό ο Ουρανός μας είναι γαλανός και ότι απομένει είναι πιο κόκκινο. Ένα παρόμοιο τέτοιο φαινόμενο συμβαίνει κατά τη δύση του Ήλιου, όταν ο τελευταίος παραμένει ορατός… γιατί το φως του διαθλάται από την ατμόσφαιρα και φαίνεται να έχει κόκκινο χρώμα. Οι εκλείψεις ακολουθούν ένα συγκεκριμένο κύκλο που λέγεται Σάρος και ο οποίος ήταν γνωστός και στους Χαλδαίους.
Διαρκεί 18 χρόνια και 11 μέρες και κατά τη διάρκειά του γίνονται 41 εκλείψεις Ηλίου και 29 εκλείψεις Σελήνης.
Η Σελήνη επηρεάζει αρκετά πράγματα επάνω στη Γαία κι ένα από αυτά είναι και οι Παλίρροιες. Οι Παλίρροιες είναι ένα απο τα πιο μυστηριώδη και εντυπωσιακά φαινόμενα που παρατηρούμε στην Γαία, δηλαδή… είναι το φαινόμενο όπου η στάθμη των νερών στις λίμνες και στις θάλασσες ανεβαίνει (πλημμυρίδα) και κατεβαίνει (άμπωτη) περιοδικά. Η ένταση με την οποια εκδηλώνεται το φαινόμενο αυτό… είναι διαφορετική στις διάφορες περιοχές της Γαίας και εξαρτάται απο τη διαμόρφωση των ακτών. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από την Αρχαιότητα, κι ερμηνεύτηκε από τον Νεύτωνα. Οφείλεται ακριβώς στη βαρυτική έλξη που ασκεί η Σελήνη και ο Ήλιος στους ωκεανούς της Γαίας. Η βασική ιδέα η οποία εξηγεί το φαινόμενο είναι η εξής. Η Σελήνη και ο Ήλιος έλκουν ισχυρότερα τους ωκεανούς που βρίσκονται πιο κοντά τους, λιγότερο ισχυρά το κέντρο της Γαίας και ακόμα λιγότερο τους ωκεανούς της απομακρυσμένης πλευράς. Έτσι με αυτόν τον τρόπο οι ωκεανοί τείνουν να διογκώνονται στην πλησιέστερη πλευρά, επειδή το νερό έλκεται περισσότερο και τείνει να απομακρυνθεί από τη Γαία. Επίσης εξογκώνονται και τα νερά που βρίσκονται στην απομακρυσμένη πλευρα της, διότι η Γαία έλκεται ισχυρότερα απ’ οτι τα νερά αυτής της πλευράς και τείνει έτσι να απομακρυνθεί από αυτά. Η διαφορά στη δύναμη που ασκούνται στις δύο αντιδιαμετρικές πλευρές ονομάζεται παλιρροϊκή δύναμη. Η παραμόρφωση αυτή των ωκεανών μετατοπίζεται περιοδικά, λόγο της περιστροφής της Γαίας γύρω απο τον άξονά της.
Έτσι αναπτύσσονται κάποιες δυνάμεις τριβής από τις μετακινούμενες υδάτινες μάζες που τείνουν να επιβραδύνουν την περιστροφή της Γαίας. Η περίοδος περιστροφής της Γαίας αυξάνεται κατα 0,002s ανά αιώνα.Έτσι, πριν από 450 εκατομμύρια χρόνια η μέρα στη Γαία διαρκούσε 22 ώρες, ενώ μετά απο 145 δισεκατομμύρια χρόνια αυτή θα διαρκεί 27 ημέρες, όσο δηλαδή και η περιστροφή της Σελήνης.
Η λέξις ΣΟΦΙΑ… έχει το γράμμα Σ… της παλινδρομικής κινήσεως εσαεί… το γράμμα Ο… στον γήινο κύκλο Ζωής (Συνόλου)… το γράμμα Φ… που φωτίζεται (φανερώνεται)… το γράμμα Ι… δια της καθόδου των βαρυτικών κυμάτων (ήχος)… και το γράμμα Α… από την Αρχική Πηγή. Η Σοφία… είναι το στίγμα υφής που λαμβάνουμε του κύκλου ζωής… μέσω του φωτός… με την κάθοδο των βαρυτικών κυμάτων από την αρχική δύναμη…. που σε κάνει να γνωρίζεις τα πάντα και να ενεργείς μ’ έναν και μοναδικό τρόπο.
Η λέξις ΣΠΑΘΙ… που γίνεται και ΣΠΙΘΑ… είναι το πολεμικό εκείνο όργανο που προέρχεται από το μεσαιωνικό σπαθίν, που κι αυτό με τη σειρά του ανάγεται στο ελληνιστικό σπαθίον, υποκοριστικό του αρχαίου ονόματος σπάθη. Σπαθί λοιπόν… ήταν μια μικρή σπάθη και δήλωνε ένα πλήθος πραγμάτων μεταξύ αυτών και το ξίφος.
Γνωρίζουμε ότ ο Αλκαίος, από την Μυτιλήνη, ένας λυρικός ποιητής που έζησε τον 7ο αιώνα π. Χ. είναι ο πρώτος που την χρησιμοποιεί. Έτσι μια που η ζωή του ποιητή συνδέεται άμεσα με τα ιστορικά γεγονότα του καιρού του και τον αγώνα του κατά της τυραννίδας, είναι φυσικό να τον βλέπουμε να λέει σ’ ένα ποίημα του στο οποίο μας περιγράφει πολλά από τα όπλα του καιρού του: «Χαλκίδικαι σπάθαι». Εδώ ο ποιητής μιλάει για τα περίφημα σπαθιά, φτιαγμένα από το έξοχο μέταλλο που υπήρχε στο Ληλάντιο πεδίο. Μάλιστα η φήμη των Ευβοϊκών σπαθιών ήταν πολύ μεγάλη στην αρχαιότητα. Η σπάθη, όμως, ήταν κάθε σιδερένιο, μακρύ και πλατύ αντικείμενο. Και το πλατύ μέρος του κουπιού ήταν σπάθη, αλλά και η σαΐτα του αργαλιού (η σπάθα στα νεότερα χρόνια).
Σπάθη ήταν, επίσης, η ωμοπλάτη και φυσικά το σπαθί με πλατιά λεπίδα σε αντιδιαστολή προς το ξίφος που είχε λεπτή λεπίδα. Σπάθη ονόμαζαν και κάθε αντικείμενο που έμοιαζε με σπάτουλα. Από αυτή την ινδοευρωπαϊκή ρίζα spa-dh-, έχουμε και το αγγλικό spade (=φτυάρι), καθώς και το γερμανικό Spaten (επίσης φτυάρι).
Τον 5ο και 6ο αιώνα μ. Χ. στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι σπαθάριοι κρατούσαν σπαθιά και αποτελούσαν τους σωματοφύλακες του αυτοκράτορα. Αυτοί ασχολούνταν με την τήρηση της τάξης και με την εκτέλεση απόρρητων ή μυστικών αποστολών. Έτσι… με την πάροδο του χρόνου φτάνουμε στην ελληνική επανάσταση, όπου οι Έλληνες, χωρίς να έχουν κάνει εξάσκηση στην σπαθασκία, στην μάχη δηλαδή… με σπαθιά, αποτελούσαν στην αρχή έναν άτακτο στρατό. Οπλίζονταν με ότι έβρισκαν μπροστά τους. Κοιμούνταν κοντά σε σπαθοειδείς ή σπαθωτούς θάμνους, για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Τούρκους. Με απαράμιλλο όμως θάρρος και γενναιότητα σπάθιζαν με επιδέξιους σπαθισμούς τον εχθρό σε πολλές αναμετρήσεις. Μπορούμε να πούμε… ότι νίκησαν με το σπαθί τους. Έτσι ο ηρωικός αγώνας τους… τους οδήγησε στην αναγνώριση της Ελλάδας ως ανεξάρτητου κράτους…. κι εμείς ως τώρα να είμαστε ελεύθεροι. Όμως… χωρίς καν να το καταλάβουμε… υποδουλωθήκαμε… ειρηνικά… σε όλους αυτούς τους Σιωνιστές… χωρίς να τους βλέπουμε μπροστά μας… κι αυτό το ότι δεν έχουμε έναν καθαρό εχθρό… δεν ξέρουμε και ποιον να αντιμετωπίσουμε… μας καθαρίζουν σαν το αβγό… κι εμείς χασκοκοιτάμε….!
Και φυσικά η λέξη σπαθί… μας φέρνει στο νου μας … τους περίφημους στίχους από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, που αποτελούν και τους στίχους του εθνικού μας ύμνου:
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή…
ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι.)
IOANNIS STOGIANNOS / Image by georgios from depositphotos.com
