Ο Θεός Απόλλων όπως ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ
Ποιος είναι ο Θεός Απόλλων;
Ποια είναι τα φαεινά σήματα του Απόλλωνος;
Γιατί κάνουμε επίκληση στο Θεό Απόλλωνα;
Ο Απόλλων είναι ο μεγάλος θεραπευτής τόσο των θεών, όσο και ο αρμόδιος να φωτίσει τους θεραπευτές και έχει αναθέσει την εκπαίδευση του γιου του Ασκληπιού… στο Χείρωνα Κένταυρο για τη θεραπεία των θνητών.
Α) Το πρώτο Σήμα… και εν ενεργεία Σήμα είναι η πειθώ. Εκπέμπει το πρώτο Σήμα στις Συνειδήσεις και φωτίζει τις Θείες Αποτυπώσεις τις οποίες άφησε στο θνητό γένος… το γένος των Θεών και τις ορατοποιεί (υποδεικνύοντας) με «το της Ψυχής όμμα». Φυσικά αυτές οι Αποτυπώσεις των (θεών) δεν είναι φόβος που γεννιέται από την απειλή της τιμωρίας… κατάλληλος για να οδηγεί τα «ποίμνια»… στο μαντρί…!
Οι Ολύμπιοι (θεοί) άφησαν τις Αποτυπώσεις τους στις Ψυχές μας… ώστε ανεπαίσθητα να αγγίξουμε αυτές με τον «οίακα»-πηδάλιο της Λογικής… δηλαδή… με το τιμόνι από την πρύμνη του καραβιού… εξ αποστάσεως… αλλά κι εντός του ίδιου κόσμου… ώστε να κυβερνούν αυτήν δια της πειθούς.
Οι Ολύμπιες (θείες) Οντότητες δεν κακοποιούν… αλλά αντίθετα θωπεύουν με φροντίδα… χωρίς να πληγώνουν για να επιβληθούν. Είναι απλό…. η ελαφριά κίνηση του μικρού «οίακος»… δηλαδή πηδαλίου… είναι η ελαφριά κίνηση της Ψυχής… που επιτρέπει στο τεράστιο καράβι (σώμα) ν’ αλλάξει πορεία. Έτσι δια της πειθούς των (Θεών) … κι όχι δια του πειθα-αναγκασμού… του φόβου ή της τιμωρίας… η Ψυχή έχει την ευκαιρία της Επιλογής:
Α) Δια του Νου… δηλαδή της φρονήσεως και Β) Δια της Ψυχής… δηλαδή του Συναισθήματος.
Οπότε η σύνδεσις με τους Θεούς… είναι μία σχέση «έρωτος» που συνδέει τον Άνθρωπο… με το Θείον Ουράνιον Κόσμον. Ο Νούς δια της πειθούς… οδηγεί την Ανάγκη στη συνεχή βελτίωση των Όντων και των Γενών… διά του ακατάλυτου Νόμου της Εξέλιξης.
Έτσι ο ΑΠΟΛΛΩΝ…. ο Α+πόλλων… είναι η Αρχή…, είναι το Α=1… είναι αυτή που φωτίζει τους «πόλλους»… οι οποίοι ενυπάρχουν εντός του Ενός… συνδεόμενοι δια του Νοητικού Φωτός. Οπότε προσφωνούμε… ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ… διότι είναι το ΕΝ=Α=1… όπου διεισδύει αυτούς που επιθυμούν να φωτισθούνε… διά του «γνώθι σαυτόν».
Ο Απόλλων… παλλόμενος… βάλλει δια των φαεινών σημάτων του… το Λίκνον της Ψυχής… καθ’ ομοίωσιν του βαλλομένου Διονύσου Λικνίτου… όπου ως Νήπιον ο Διόνυσος… λικνίζεται κατ’ έτος κατά τη γέννηση του… στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο… στα άσματα των μαινομένων Θυϊάδων και των ιερών τροφών του στη κορυφή του όρους Παρνασσού. Η λήψη των παλλομένων σημάτων υπό της Ψυχής… πραγματοποιείται δια της ορθής κατανοήσεως των εξωτερικών ερεθισμών των Αισθήσεων (όρασης και ακοής)… όπου προ+βάλλονται στη Νοητική Οθόνη… ώστε η μετα+βολή εκ του αισθητού στο Νοητό… να φωτίζει τη διάνοια… καθώς την ανάγει στο Απολλώνιον Φως.
(Εάν φίλε-φίλη… δεν κάνεις καλή βολή… όπου βολή είναι η εκ-τόξ-ευσις ερώτησης… η οποία αναμένει τη λήψη απάντησης… και η νέα λήψη αυτή θα προέρχεται και πάλι… από παλιότερη βολή… τότε αστόχησες…!)
Ως ελεύθερη η Ψυχή… κινείται τόσο στο μικρόκοσμο… όσο και στο Μακρόκοσμο… διότι είναι Αθάνατος. Η σχέση της μετά των προτέρων της βίων… είναι σχέση ενσάρκου τρεχούσης ζωής και αποτυπώσεων των προηγούμενων ενσάρκων της βίων. Η φύση του Απόλλωνος είναι Ηλιογενής κι αποτυπώνεται με την «σφραγίδα» του στην Ψυχή μας… διότι χωρίς την σφραγίδα το Όν δεν θα είχε τη δυνατότητα της απορρόφησης και αποτύπωσης του φωτός… διότι ή Ψυχή ΑΔΕΛΦΙΑ… λειτουργεί δια της «ομοιώσεως» στο νοητό χώρο και όχι δια των αντιθέσεων… όπως στον αισθητό… ως ορίζει ο Φυσικός Νόμος.
Ο αισθητός φυσικός χώρος είναι εκείνος… ο οποίος καθίσταται αντιληπτός δια των αεί μεταβαλλόμενων αντιθέσεων… τις οποίες προσκομίζουν στο εγκέφαλο οι αισθήσεις. Αυτές παρουσιάζουν μόνον την αείρευστον επιφάνεια των πραγμάτων και των όντων… όχι την εσωτερική των σταθερά ουσία… η οποία παραμένει στο Αιώνιο Σκότος του Αισθητού Πεδίου. Το Νοητό Φως του Απόλλωνος και των Θείων Όντων… το φωτίζον την εσωτερική ουσία των καθόλου πραγμάτων, των όντων και των ιδεών… δεν καθίσταται αντιληπτό από τις αισθήσεις. Οπότε ο Ηλιοκεντρισμός… είναι τόσο το νοητό φως… όσο και η ουσία των όντων… τα οποία είναι σταθερά και παραμένουν αναλλοίωτα και Αιώνια στο θείο Νοητό Διάκοσμο.
Η Διάνοια… μη αντιλαμβανόμενη δια της οράσεως τις κρυφές αναλογίες… παραμένει στο σκοτάδι της αγνοίας του Ουράνιου Νόμου. Ως εκ τούτου… οι θνητοί μετέχοντες των γεννήσεων και των θανάτων… δεν είναι σε θέση ως «αξύνετοι» και ως «ιδίαν έχοντες φρόνησιν» … να μεθέξουν της γνώσεως των κρυφών φυσικών Νόμων… όπου έχουν την αθέατον κατοικία των … οι μορφοποιητικές δυνάμεις του Θείου Κόσμου των Ιδεών. Ακριβώς μόνον οι «απαϊοντες» λόγω της Αρετής… έχουν την έφεση και τη δυνατότητα αυτής της μεθέξεως.
Το κεντρικό «ΠΥΡ»… είναι αυτό που συνδέει τον αόρατο ομφάλιο λώρο… δηλαδή τον ΕΛΛΗΝΑ/ΑΝΘΡΩΠΟ… μετά του ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΦΩΤΟΣ. Η σφραγίδα των Αποτυπώσεων… είναι το Απολλώνιον δώρο του φωτός… εις τους φώτας… το οποίον διατηρεί τη μνήμη πε-φωτ-ισμένη… όπως ο σταθερός εσωτερικός Ήλιος που διαλάμπει φωτίζοντας τα πραγματικά κίνητρα των πράξεων μας… τα οποία απορρέουν από τις εμ-φύ-τους ιδιότητες της Ψυχής.
ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ
[Προσφώνησε… Ω Μέγα (Σύνπαν)= Ωμέγα… 26ον γράμμα της Ελληνικής Αλφαβήτου… που είναι σε απόλυτο αντιστοιχία των 26.000 ημερών του ενεργού βίου των θνητών… όπου η Ουράνια κίνηση (ΟΥΡΑΝΟΣ… σημαίνει Νους ορά/βλέπει) σηματοδοτείται υπό του Πόλου Απόλλωνος και του αριθμού 26… που έχει σχέση με εμάς τους θνητούς.]
)+( ΕΛΛΑΝΙΟΣ)+(ΙΦΙΓΕΝΗΣ)+(Ε.Ι.)+(
Ioannis Stogiannos
