Η Τεράστιου Μήκους «Γέφυρα» στην Σελήνη στον Κόλπο των Ουράνιων Τόξων

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Υπάρχουν τεχνητές δομές στη Σελήνη; Σε χιλιάδες φωτογραφίες διακρίνουμε εύκολα κρατήρες ή σχηματισμούς βράχων στην επιφάνειά της, αλλά υπάρχει μια δομή που είναι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι δεσπόζει και ξεχωρίζει από το υπόλοιπο περιβάλλον γύρω της. Την αποκαλούν Golden Handle και αν δείτε τη φωτογραφία της μοιάζει πραγματικά με χερούλι ή, κατά τη γνώμη μου, περισσότερο με γέφυρα τεράστιου μήκους. Πολλοί είναι εκείνοι που την έχουν συναντήσει μέσα από τα τηλεσκόπιά τους, σε βίντεο ή σε φωτογραφίες και, σαφώς, αναρωτιούνται: Ποιος κατασκεύασε την τεράστιου μήκους γέφυρα στην Σελήνη; Αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στη συνέχεια:

Αποστολή Sinus Iridum. Πρόκειται για μια περιοχή στη Σελήνη η οποία είναι περισσότερο γνωστή με το ποιητικό της όνομα: Κόλπος των Ουράνιων Τόξων (Bay of Rainbows). Πρόκειται για έναν «κόλπο» πλάτους 260 χιλιομέτρων ο οποίος δεν περιέχει νερό. Αν έχετε ένα καλό τηλεσκόπιο και βρίσκεστε στο βόρειο ημισφαίριο της Γης, κατά τα τέλη του χειμώνα έως τις αρχές της άνοιξης είναι η καλύτερη περίοδος του χρόνου για να τον παρατηρήσετε. Αν δεν έχετε θα προσπαθήσω να σας ταξιδέψω σε έναν τόπο όπου η φαντασία, εδώ και αιώνες απλώνει τα φτερά της και πετάει, σαν ένας άλλος Πήγασος.

Ο Κόλπος των Ουράνιων Τόξων είναι γεμάτος με βασαλτικές λάβες και δεκάδες μικρούς κρατήρες, ο μεγαλύτερος από τους οποίους έχει πλάτος 8 χιλιομέτρων. Η κίνηση της Σελήνης και οι ηλιακές ακτίνες δημιουργούν ένα εκπληκτικό θέαμα από μαγευτικές και κυριολεκτικά από φανταστικές παραστάσεις ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, με ορισμένα χαρακτηριστικά της περίπλοκης γεωλογίας του τοπίου να γίνονται πολύ περισσότερο αιχμηρά από ότι είναι, ενώ άλλα βυθίζονται σε μια άβυσσο σκοτεινών σκιών.

Οι χρυσές αχτίδες του Ήλιου ψηλαφούν αργά το ρυτιδωμένο έδαφος που φαινομενικά μοιάζει να απεικονίζει μια μεγάλη θάλασσα στην οποία ένα αεράκι πηγαινοφέρνει τα κύματα από και προς τη στοιχειωμένη φιγούρα μιας γοργόνας που αρμενίζει το πέλαγος. Το ακρωτήρι Heraclides είναι αυτό που θυμίζει έντονα το προφίλ γυναικείου προσώπου και, μάλιστα, μιας γοργόνας με πτερύγια, με τα πλεγμένα μαλλιά της φουσκωμένα από τον άνεμο να ρέουν προς τα δυτικά, μια παρειδωλία γνωστή και ως Moon Maiden. Τα φανταστικά κύματα δεν σταματούν μέχρι να ξημερώσει. Η Σελήνη γυρίζει και οι αχτίνες του Ήλιου παίζουν με τα φανταστικά προβατάκια για να σε οδηγήσουν στο ακρωτήρι Laplace, το οποίο μοιάζει να προβάλλει λεπτές σκιές που θυμίζουν έντονα τα δόντια καρχαρία.

Διαβάστε επίσης: Αρχαίοι Ευφυείς Πολιτισμοί στη Σελήνη. Πιθανά Ίχνη

Τα δύο ακρωτήρια αποτελούν τα άκρα της οροσειράς Jura, ένας δακτύλιος, μια καμπύλη από μπερδεμένες κορυφές που ορίζουν τον ίδιο τον κόλπο. Η γεωμορφολογία του εδάφους είναι τέτοια που καθώς ξημερώνει ο Ήλιος στη Σελήνη, αυτό που βλέπουμε από τη Γη είναι το άκρο Laplace να αρχίζει να συλλαμβάνει πρώτο το φως της σεληνιακής αυγής. Καθώς οι ώρες περνούν, όλο και περισσότερο η δεσπόζουσα καμπύλη της οροσειράς Jura φωτίζεται μέχρι το ακρωτήριο Heraclides. Τώρα, όλη η καμπύλη λούζεται από έντονο ηλιακό φως, ακόμη και όταν το μεγαλύτερο μέρος του επίπεδου κόλπου παραμένει στο σκοτάδι.

Όταν οι βουνοκορφές πιάνουν το φως και ολόκληρος ο κόλπος αρχίζει να ξεχωρίζει από το σκοτάδι, η καμπύλη διακρίνεται ως «μια λαβή γεμάτη με αστραφτερά κοσμήματα», όπως το περιέγραψε ο Βρετανός εκλαϊκευτής της αστρονομίας Patrick Moore, το 1953. Από τότε, αυτό το χαρακτηριστικό είναι γνωστό ως η «χρυσή λαβή» -αν και κατά τη δική μου φαντασία μοιάζει περισσότερο με μία «χρυσή γέφυρα». Με το που την βλέπει κάποιος, δύο εντυπωσιακές σκέψεις έρχονται στο μυαλό: ότι μπορεί να είναι μία τεράστια γέφυρα, συγκριτικά με την διάμετρο της Σελήνης ή ότι ίσως να πρόκειται για μία ψηλή γιγαντιαία είσοδο προς το εσωτερικό της.

Διαβάστε επίσης: Ποιο είναι το αληθινό χρώμα της Σελήνης

Έτσι, λοιπόν, η απάντηση στο ερώτημα “ποιος κατασκεύασε την τεράστιου μήκους γέφυρα στην Σελήνη” είναι: η ιδιόμορφη γεωμορφολογία της περιοχής, που το φως και οι σκιές, δίνουν εδώ και δεκαετίες ή/και αιώνες, σειρά από παρειδωλίες, λανθασμένες εκτιμήσεις σε συνδυασμό με τη φαντασία που διαθέτει ο καθένας. Αρκετοί είναι οι ερασιτέχνες αστρονόμοι που έρχονται αντιμέτωποι με την «χρυσή λαβή ή γέφυρα» και πολύ γρήγορα η ίδια φαντασία που διέκρινε τον Μουρ, όπως και πολλούς άλλους, τους οδηγεί και παγιδεύει στο συμπέρασμα ότι αυτό που βλέπουν, λαβή, χερούλι από καπάκι κατσαρόλας, γέφυρα (και ό,τι άλλο καταλαβαίνει ο καθένας), είναι τεχνητό και κατασκευασμένο από κάποιους εξωγήινους ή από έναν προηγούμενο κύκλο ανθρώπων. Ωστόσο, είναι απλά μια καμπύλη κορυφογραμμής που φωτίζεται έντονα από το φως του Ήλιου.

Βάλε το email σου στην φόρμα για να λαμβάνεις τα άρθρα μας.

*Για τη συγγραφή του άρθρου χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από astronomy.com και skyandtelescope.org, χωρίς επιστημονικούς όρους και γεωλογικές περιγραφές, αλλά με ποιητική διάθεση. Μπορείτε, επίσης, να δείτε ένα βίντεο με τίτλο Cave entrance on moon. My first video, found όπου μέσα από τηλεσκόπιο, δείχνει αυτό που αποκαλούμε “γέφυρα’. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν υπάρχει τέτοια γέφυρα. Αν συγκρίνουμε την περιοχή Sinus Iridum που επισημαίνει το βίντεο με επίσημη εικόνα, θα διαπιστώσουμε πως η γέφυρα, είναι απλά τμήμα από το χείλος ενός κρατήρα, το οποίο αντανακλάται από το φως του ήλιου, οπότε μας δίνει την ψευδαίσθηση μίας λαβής ή γέφυρας. Επίσης, μπορείτε να δείτε το επίμαχο σημείο και εδώ.

diadrastika