Ανέκδοτο: Ο Ανδρέας, η Μιμή και το κουταλάκι του γλυκού
Πάνε ο Ανδρέας με τη Δήμητρα να φάνε σε ένα εστιατόριο. Μπαίνοντας η Δήμητρα βλέπει τον Μητσοτάκη με τη Μαρίκα να κάθονται δυο τραπέζια πιο πέρα. Τα δύο ζευγάρια χαιρετιούνται ναι μεν εγκάρδια αλλά με παγερά βλέμματα και η βραδιά συνεχίζεται.
Η Δήμητρα με την άκρη του ματιού της παρακολουθεί τους Μητσοτάκηδες και ξαφνικά βλέπει τον Μητσοτάκη να παίρνει ένα κουταλάκι του γλυκού και να το βάζει στην τσέπη του σακακιού του. Αμέσως το λέει στον Ανδρέα,
– Θέλω κι εγώ! λέει ο Ανδρέας
– Τι θέλεις; τον ρωτάει η Μιμή.
– Ένα κουταλάκι, σαν αυτό που πήρε ο Μητσοτάκης!
– Δεν είμαστε καλά… εδώ κάναμε αμάν να γλιτώσουμε από άλλα σκάνδαλα και θα γίνουμε ρεζίλι για ένα κουταλάκι;
– Θέλω! επέμενε εκείνος.
– Θα σου πάρω αύριο ολόκληρο το σετ.
– Όχι, θέλω αυτό!
Ο Ανδρέας μουρμουρίζει κάτι μέσα από τα δόντια του και απλώνει το χέρι προς το κουταλάκι. Όπως το πήρε, καταλάθος χτυπάει το ποτήρι δίπλα. Ο σερβιτόρος που νόμιζε πως ήταν σύνθημα γι’ αυτόν, σπεύδει:
– Ορίστε, κύριε Πρόεδρε!
– Έχμ… μία φιάλη νερό, παιδί μου…
– Αμέσως κύριε Πρόεδρε!
Ο σερβιτόρος φέρνει το νερό και στη συνέχεια ξαναπροσπαθεί να πάρει το κουταλάκι, αλλά καταλάθος ξαναχτυπάει το ποτήρι. Ο σερβιτόρος σπεύδει:
– Ορίστε, κύριε Πρόεδρε!
– Παγάκια για το νερό, παιδί μου…
– Αμέσως κύριε Πρόεδρε!
Ο σερβιτόρος φέρνει τα παγάκια και ο Ανδρέας που έχει πεισμώσει σκέφτεται πως να καταφέρει να πάρει το κουταλάκι. Τότε, του έρχεται μία καταπληκτική ιδέα. Πιάνει το κουταλάκι και χτυπάει επίτηδες αλλά αποφασιστικά το ποτήρι. Ο σερβιτόρος σπεύδει και πάλι.
– Ορίστε, κύριε Πρόεδρε!
– Δε μου λες παιδί μου, θέλεις να δεις ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο που κάνουμε εμείς οι πολιτικοί;
– Θέλω, κύριε Πρόεδρε!
– Ωραία. Πιάσε λοιπόν αυτό το κουταλάκι του γλυκού και βάλτο στην τσέπη του σακακιού μου.
Ο σερβιτόρος υπάκουσε και έκανε όπως του είπαν. Η Δήμητρα δεν καταλαβαίνει τίποτα, ενώ ο σερβιτόρος περιμένει να δει τι θα συμβεί. Τότε, ο Ανδρέας του λέει:
– Πήγαινε τώρα και πάρε το κουταλάκι από την τσέπη του Μητσοτάκη!
newsblog.gr
