Ο Μυστικός Δίαυλος της Αόρνου Πέτρας
Οι περισσότεροι που ασχολούνται με παράξενες και μυστηριώδεις ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και την επιστημονική φαντασία, ίσως, να έχουν ακούσει για την Πύλη που άνοιξε στο Ιράκ και τον πόλεμο για την απόκτησή της μεταξύ ΗΠΑ και Σαντάμ Χουσέιν. Το ίδιο συναρπαστική είναι και η ιστορία εκείνη που κυκλοφορεί σχετικά με το άπαρτο οχυρό που κατέλαβε ο Μέγας Αλάξενδρος, όπου κρυβόταν ο λεγόμενος μυστικός Δίαυλος της Αόρνου Πέτρας.
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Αρριανό στο βιβλίο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις», η πολιορκία που περιγράφεται ότι έλαβε χώρα τον χειμώνα του 327π.Χ προς την άνοιξη του 326 π.Χ. εντοπίζεται στο βουνό που σήμερα γνωρίζουμε ως Pīr Sarāi, κοντά στον Ινδό Ποταμό. Η διασταύρωση έρχεται από τον διάσημο Βρετανό αρχαιολόγο Sir Aurel Stein το 1926, σύμφωνα με δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 11/05/1930. Νεότεροι ιστορικοί εξέφρασαν αμφιβολίες περί αυτού, όμως, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε και κατέλαβε, το άπαρτο φρούριο, γνωστό με την ονομασία “Άορνος Πέτρα”, το οποίο βρισκόταν πάνω σε μία κορυφή. Ονομάστηκε έτσι, επειδή εκεί πάνω δεν πετούσαν όρνεα, πουλιά, ενδεχομένως λόγω του πολύ μεγάλου υψομέτρου. Το κατόρθωμα της κατάκτησής του ήταν επικό και οι ιστοριογράφοι το επαναλαμβάνουν και το διαδίδουν, χωρίς να αφήνουν αδιάφορους τους τοπικούς και τους λαϊκούς μύθους καθώς και ανάλογες ιστορίες που πολλοί εκσυγχρονίζουν με σημερινές ορολογίες. Ιστορίες που θα ταίριαζαν ή θα μπορούσαν να προέρχονται από κάποιο κείμενο επιστημονικής φαντασίας, όπως αυτή που ακολουθεί σχετικά με το ποιος είναι ο Δίαυλος της Αόρνου Πέτρας:
Ο διαστατικός δίαυλος της Αόρνου Πέτρας
Λέγεται, λοιπόν, ότι υπάρχει ένας τοπικός θρύλος που μιλάει για ερασιτέχνες αρχαιολόγους οι οποίοι ακολούθησαν τα ίχνη του Sir Aurel Stein. Αυτή η μικρή ομάδα, με αρχηγό τον αρχαιολόγο Adnan Bahadir, κατάφεραν και βρήκαν ένα μυστικό πέρασμα από το οποίο πέρασαν μέσα στο εσωτερικό μίας πελώριας σε ύψος αίθουσας, σαν να ήταν σκαμμένη και λαξευμένη τεχνητά από έναν άγνωστο πολιτισμό που μπορούσε να φέρει σε πέρας τέτοιες εργασίες.
Έμοιαζε με πύργο, με πολλές βεράντες σε διάφορα ύψη σαν να αποτελούσαν απολήξεις πολλών ορόφων. Διέθετε μυστηριώδεις σκάλες. Που και που υπήρχαν ίχνη νερού που έπεφταν σαν καταρράκτες, ενώ πολλά φυτά που μπορούν να ζουν σε σπήλαια σκαρφάλωναν τα πετρώδη τοιχώματα που γυάλιζαν με ένα παράδοξο τρόπο σαν να έκπεμπαν από το εσωτερικό τους ένα αμυδρό φως, αλλά χωρίς να αφήνεται να “δραπετεύει” προς τα έξω, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, σε μία λάμπα θυέλλης, σαν κι αυτές που κρατούσαν οι αρχαιολόγοι και οι σκαφτιάδες τους. Εντυπωσιακοί ψηλοί βράχοι, σαν σταλαγμίτες, ξεχώριζαν σαν να αναπαριστούσαν τεράστιου ύψους ανθρωπόμορφα αγάλματα, αλλά δεν ήταν βέβαιο αν απεικόνιζαν φιγούρες όντων ή αν ήταν φυσικοί σχηματισμοί. Ήταν τόσο μυστηριακός ο κούφιος χώρος, εσωτερικά της κορυφής, που θα έλεγε κανείς ότι βγήκε μέσα από ένα ιδιόμορφο παραμύθι.
Ο αρχηγός της αποστολής, εντυπωσιασμένος και έκθαμβος από όσα έβλεπε, άφησε την λάμπα του σε ένα βράχο, προχώρησε και ανέβηκε τα λαμπερά σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε ένα υπερυψωμένο πλάτωμα, σαν το πάνω μέρος μιας καμπυλωτής πυραμίδας. Βρισκόταν τώρα, περίπου στο 1/3 του ύψους της οροφής. Με το που πάτησε αισθάνθηκε μια ισχυρότατη φωτεινή ενέργεια, λες και βρέθηκε στο κέντρο ενός ενεργειακού χώρου. Ένιωσε τόσο χαλαρά, σε σημείο που νόμιζε ότι το σώμα του διαλυόταν, όπως φώναξε στους σκαπανείς του, με την φωνή του να ακούγεται σαν απόηχος καμπάνας αλλά χωρίς ηχώ.
Κάποιος σύγχρονος θα έλεγε ότι αρχαιολόγος είχε μπει σε κάποιο είδος άγνωστου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου το οποίο του δημιουργούσε μια χαλάρωση των δεσμών των κυττάρων του και των μορίων της ύλης του. Κι αυτό, διότι σε λίγη ώρα, γύρω από το σώμα του αρχαιολόγου Bahadir άρχισε να λάμπει αμυδρά με ένα τρόπο σαν όλοι οι παρευρισκόμενοι να μπορούσαν να δουν την αύρα του. Έμοιαζε με ένα αδιαπέραστο κέλυφος φωτός που όταν άρχισε να φθίνει και να ξεθωριάζει, μαζί του είχε εξαφανιστεί και ο ίδιος ο άνθρωπος.
Οι συνοδοί του αρχαιολόγου, τρόμαξαν όταν είδαν το συμβάν και άρχισαν να τον φωνάζουν και να το ψάχνουν, αλλά κανείς δεν τόλμησε να ανέβει στο πλάτωμα. Ξαφνικά όλοι επηρεάστηκαν άσχημα από αυτό που είδαν και τρομοκρατημένοι γύρισαν κι έφυγαν εγκαταλείποντας τον αρχηγό τους – ό,τι κι αν απέγινε αυτός -, αλλά και τον χώρο στον οποίο βρίσκονταν.
Ο αρχαιολόγος Adnan Bahadir δεν βρέθηκε ποτέ, ούτε υπήρξε ποτέ κάποιο νέο του, παρεκτός από άλλους παράδοξους θρύλους ότι δήθεν βρέθηκε το σώμα του λίγες ώρες αργότερα από μοναχούς του Θιβέτ, ή μέσα σε ένα από τα μυστηριώδη γιγαντιαία πέτρινα κουτιά στα υπόγεια της αρχαίας Αιγύπτου, ή άλλους που είπαν ότι βρήκαν μια άγνωστη σωρό, στο σπίτι του, στο κρεβάτι του.
Τι είχε συμβεί πραγματικά; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Μόνο σύγχρονες εικασίες που υποθέτουν ότι o αρχαιολόγος όταν ανέβηκε στο πλάτωμα της εσωτερικής αίθουσας στην Άορνο Πέτρα, “έπεσε” ή μεταφέρθηκε σε μια άλλη διάσταση χωροχρονικών διαστάσεων. Δηλαδή είχε βρεθεί σε μία φυσική ή τεχνητή Πύλη.
*Ο θρύλος της εισόδου και της εξαφάνισης του αρχαιολόγου Adnan Bahadir, δεν είναι πραγματική, ενώ και ο ίδιος είναι φανταστικό πρόσωπο. Η ιστορία και τα ονόματα είναι φανταστικά, προϊόν μυθοπλασίας και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε ανταποκρίνονται σε αυτήν. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρή σύμπτωση.
diadrastika / Image by DarkmoonArt_de from Pixabay
