Ανέκδοτο: Φτάνουν τρεις γυναίκες στην πύλη του Παραδείσου και τις υποδέχεται ο φρουρός
Φτάνουν τρεις γυναίκες στην πύλη του Παραδείσου και περιμένουν τον Άγιο Πέτρο να τους πει αν θα περάσουν μέσα. Εκείνος, όμως, ήταν αρκετά απασχολημένος εκείνη την στιγμή. Είχε δώσει, λοιπόν, εντολή να πάει ο αμέσως επόμενος στην ιεραρχία.
Πως έτυχαν, όμως, τα πράγματα και επόμενος και ο μεθεπόμενος, όλοι είχαν κάποιες δουλειές που δεν μπορούσαν να αφήσουν. Λέει, λοιπόν, ο τελευταίος στην τάξη, να εμφανιστεί εκείνος στις τρεις γυναίκες, μιας και ήταν ο φρουρός ανάμεσα στην Πύλη του Παραδείσου και την Πύλης της Κολάσεως.
Ήταν, τίμιος, δίκαιος και ειλικρινής, γι αυτό άλωσετε του είχε ανατεθεί και αυτή η δουλειά.
Τι να κάνει κι αυτός… ευτυχώς ήταν και η αλλαγή βάρδιας, οπότε πετάχτηκε στις τρεις γυναίκες.
Ρωτάει λοιπόν την πρώτη:
«Εσύ ήσουν καλή κάτω στη γη, φερόσουν καλά στον άντρα σου;»
«Μάλιστα. Εγώ ήμουν πολύ καλή μαζί του απλά μια φορά σε μια στιγμή αδυναμίας τον απάτησα. Τον αγαπούσα όμως πολύ και δεν το ξανάκανα.»
«Αν είναι έτσι, εντάξει, συγχωρείσαι! Πάρε το χρυσό κλειδί του παραδείσου.» της λέει ο φρουρός.
Ρωτάει την δεύτερη:
«Εσύ ήσουν καλή, φέρθηκες με σεβασμό στον άντρα σου;»
«Κι εγώ ήμουν καλή με όλο τον κόσμο και τον άντρα μου, απλά δύο φορές παρασύρθηκα και τον απάτησα, όμως το μετάνιωνα αμέσως.»
«Καλά συγχωρείσαι κι εσύ αν είναι έτσι. Πάρε, λοιπόν, το αργυρό κλειδί του παραδείσου.»
Ρωτάει λοιπόν και την τελευταία:
«Εσύ ήσουν καλή με τον άντρα σου;»
«Εγώ; Όχι! Δεν τον αγάπησα ποτέ, τον ήθελα μόνο για την περιουσία του και την εξουσία που είχε. Τον απατούσα κάθε μέρα και με άλλον άντρα. Ήμουν μια σκέτη τσούλ@.»
Το σκέφτεται για λίγο ο φρουρός, ψάχνει τις τσέπες του και της λέει:
«Καλά, συγχωρείσαι! Εσύ πάρε το κλειδί του δωματίου μου!»
