Ανέκδοτο: Ο δίκαιος καπετάνιος και δύο ξανθιές με τα μεγάλα ήθη
Ένα πλοίο βουλιάζει στη μέση του ωκεανού. Όλες οι βάρκες έχουν γεμίσει και έχουν φύγει, εκτός από μία μικρή, η οποία χωράει μόνο τρία άτομα. Πάνω στο πλοίο έχουν απομείνει τελευταίοι ο καπετάνιος, δύο ξενθιές, ζουμερές, ζουμπουρλές με μεγάλα στhθη και μία κοκαλιάρα, κοντή, άσχημη και κακομούτσουνη.
Όταν φτάνουν στη βάρκα ο καπετάνιος λεει:
– Ως καπετάνιος του πλοίου, δικαιούμαι μία θέση στη βάρκα. Μία λοιπόν από εσάς δεν θα έρθει μαζί μου. Δυστυχώς, δεν μας χωράει όλους.
Μόλις το ακούει αυτό η άσχημη, αρχίζει να γκρινιάζει:
– Ξέρω, εγώ θα μείνω γιατί είμαι άσχημη.
– Όχι, λεει ο καπετάνιος, εγώ δεν είμαι ρατσιστής και δεν θα επιτρέψω να γίνει κάτι τέτοιο. Θα γίνει κλήρωση με ερωτήσεις. Όποιος δεν απαντήσει σωστά θα μείνει πίσω. Σύμφωνοι;
– Σύμφωνοι, λένε όλοι.
– Λοιπόν, ποιο ήταν το μεγαλύτερο ναυάγιο στην ιστορίας; ρωτάει την μία ξανθιά δαγκώνοντας τα χείλια του.
– Ο Τιτανικός, ο Τιτανικός, απαντάει εκείνη.
– Σωστά, ανέβα στη βάρκα, της λέει όλο χαρά ο καπετάνιος.
— Πόσοι άνθρωποι πνίγηκαν; ρωτάει την δεύτερη ζουμερή ξανθιά.
– Χίλιοι Πεντακόσιοι περίπου, απαντάει εκείνη, χωρίς όμως να είναι σίγουρη.
Χαρούμενος ο καπετάνιος στρέφεται στην άσχημη:
– Τελευταία ερώτηση: Εσύ, θα μας πεις τα ονόματα και τις διευθύνσεις τους
