Ανέκδοτο. Ένας Ελληνοαμερικάνος Επισκέπτεται τον Αδερφό του Βοσκό στην Κρήτη
Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας. Τον βλέπει ο βοσκός και του λέει:
-Ασε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω στην περιποίηση, και τέτοιο σκύλο δε βρίσκω εδώ ενώ εσύ θα ξαναβρείς!
-Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος αλλά θέλω να ζει σαν …άνθρωπος! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!
-Να μην στεναχωριέσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω πάντα μαζί μου και μόνο κρέας και γάλα θα τρώει!
Με τα πολλά λύγισε ο Αμερικάνος στη θέληση του αδερφού του. Περνάνε δέκα χρόνια, μοιραία πεθαίνει ο σκύλος. Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του και του ανακοινώνει το δυσάρεστο νέο, οπότε του λέει ο αδελφός του να του κάνει κανονική κηδεία.
– Μα… ξεκινάει να φέρει αντιρρήσεις ο βοσκός.
-Α!! είπαμε σαν άνθρωπος! θα τον κηδέψεις χριστιανικά.
-Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;
-Πες το στον παπά του χωριού να το κάνει!
Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το λυκόσκυλο και του λέει ο παπάς:
-Σήφη, την τσικουδιά να την λιγοστέψεις! ήντα ναι αυτά που μου ζητάς!
-Μα ο αδερφός μου λέει… Μια στιγμή…
Βγάζει το κινητό του και μιλά με τον αδερφό του, οπότε του εξηγεί την όλη κατάσταση. -Δώσε μου τον παπά! – λέει εκείνος και του τον δίνει.
– Έλα παπα-Λάμπρο με ακούς; Δυόμισι χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου, αλλά να γίνει όπως πρέπει! Εντάξει;
– Εντάξει, εντάξει! απαντάει ο παπάς
Κλείνει το κινητό και λέει του Σήφη:
– Καλά ρε κουμπάρε! γιατί δεν μου λες από την αρχή ότι ο σκύλος σου… ήταν Ορθόδοξος
