Ανέκδοτο: Ένας ναυτικός ξεμπαρκάρει και ψάχνει γυναίκα να παντρευτεί και να νοικοκυρευτεί
Ένας Ναυτικός κάποτε, κουρασμένος από αυτή τη ζωή, από λιμάνι σε λιμάνι, ξεμπαρκάρει από ένα καράβι για όλη του τη ζωή και αποφασίζει να κάτσει στη στεριά να νοικοκυρευτεί, να παντρευτεί κτλ.
Του προξενεύανε του τύπου κάτι γυναίκες από ναυτικές οικογένειες αλλά αυτός δεν ήθελε καμία που να είχε σχέση με νησί ούτε με θάλασσα ούτε με τίποτα που να του θυμίζει το επάγγελμα του. Αποφασίζει λοιπόν να βρει τη γυναίκα της ζωής του μόνος του ψάχνοντας χωρίς να δηλώσει τι επάγγελμα έκανε.
Παίρνει λοιπόν και αυτός ένα κουπί από μια βάρκα και αρχίζει το ψάξιμο σε όλη την Ελλάδα. Βρίσκει σε μια πόλη μια γκόμενα σε ένα παγκάκι, τη γνωρίζει και αρχίζει το ψηστήρι. Αφού την καταφέρνει της λέει:
– Με γουστάρεις ρε γυναίκα να με παντρευτείς;
– Ναι γουστάρω του λέει αυτή.
– Ωραία λέει αυτός αλλά για να παντρευτούμε πρώτα θα μου πεις πως λένε αυτό που κρατάω στο χέρι μου και της δείχνει το κουπί.
– Κουπί! Τι άλλο; του απαντάει.
– Άαα, της λέει αυτός, δεν μου κάνεις αφού βρήκες τι είναι, γιατί εγώ θέλω ένα γυναικάκι που να μην σκαμπάζει τίποτα από πράγματα που έχουν σχέση με το επάγγελμα. Δεν γουστάρω τίποτα που να μου το θυμίζει και φεύγει.
Πάει σε άλλη πόλη, βρίσκει μια άλλη την ρωτάει το ίδιο πράγμα και παρίρνει την ίδια απάντηση: “κουπί”.
Πάει σε άλλη τα ίδια. Αφού δεν μπορούσε να βρει στις πόλεις, πιάνει τα χωριά αλλά όλες οι γυναίκες του δίνανε την ίδια απάντηση.
Ο τύπος άρχιζε να απογοητεύεται σιγά σιγά, ώσπου σε κάποια φάση φτάνει σ” ένα γκαβοχώρι που ίσα-ίσα φαινόταν και στο χάρτη. Η τελευταία μου ελπίδα σου λέει.
Βρίσκει εκεί μια γυναίκα σε μια βρύση του χωριού που έπλενε κάτι ρούχα. Αφού την καταφέρνει και μαθαίνει ότι είναι ανύπαντρη, τη ρωτάει:
– Για πες μου ρε γυναίκα τι είναι αυτό που κρατάω; Και της δείχνει το κουπί.
– Αυτό του απαντάει αυτή; Τι αστεία ερώτηση, αυτό όλοι ξέρουν ότι είναι το ξύλο του φούρνου που βάζουν μέσα το ψωμί για να το ψήνουν!
– Μπράβο ρε γυναίκα!!! Εσύ μου κάνεις!! Γουστάρω να σε παντρευτώ εδώ και τώρα τις λέει αυτός χαρούμενος!!
Ε, να μην τα πολυλογούμε, γίνεται και ο γάμος, αρνιά, σούβλες και τα ρέστα, ώσπου σε κάποια φάση τη πρώτη νύχτα του γάμου φτάνουν και στο κρεβάτι, οπότε πέφτει αυτή από πάνω του λυσσασμένη και του λέει:
– Πες μου τώρα αντρούλη μου, από που θέλεις να σε «εξυπηρετήσω». Από πλώρα ή από πρύμα;
