Είναι επισκέπτες από έναν κατεστραμμένο πλανήτη, εξήγησαν σε οικογένεια που απήγαγαν εξωγήινοι
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Οι περιπτώσεις απαγωγών από εξωγήινους στις οποίες οι μάρτυρες έχουν την ευκαιρία να επικοινωνούν με τους “επισκέπτες” τους οποίους έχουν συναντήσει είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες γιατί σε πολλές από αυτές, εκείνα τα όντα μεταδίδουν πραγματικά εκπληκτικές πληροφορίες που μπορεί να μας φέρουν λίγο πιο κοντά στο επίλυση αυτού του μυστηρίου.
Θα αναφερθούμε σε μία από αυτές τις ειδικές περιπτώσεις όπου κάποια όντα πάνω σε ένα παράξενο σκάφος αποκάλυψαν μια μοναδική ιστορία στους ανθρώπους που απήγαγαν.
Πηγαίνουμε στο έτος 1978, συγκεκριμένα τη νύχτα της 19ης Ιουνίου, για να συναντήσουμε 5 άτομα που ταξιδεύουν με αυτοκίνητο: την οικογένεια Mann που αποτελείται από τον John και τη σύζυγό του Gloria, την αδελφή της Frances και τις δύο κόρες.
Βρισκόμαστε στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου οι πρωταγωνιστές μας φεύγουν από την πόλη Berkshire προς την κατεύθυνση του Brockworth. Είναι ένα ταξίδι μιάμισης ώρας που γνωρίζουν καλά επειδή έχουν ταξιδέψει αρκετές φορές. Φεύγουν για τον προορισμό τους στις 9:30 π.μ.
Όταν βρίσκονται ήδη στο δρόμο για περισσότερο από μισή ώρα, τα κορίτσια κοιμούνται στο πίσω μέρος αλλά οι τρεις ενήλικες βλέπουν ένα φωτεινό λευκό φως να εμφανίζεται μπροστά από το όχημα. Συνεχίζουν να οδηγούν ενώ βλέπουν το φεγγάρι στην άλλη πλευρά. Για λίγο περισσότερο από ένα χιλιόμετρο αυτό το παράξενο φως φαίνεται να τους παρακολουθεί σε κάποια απόσταση.
Τότε ο John αποφασίζει να σταματήσει το αυτοκίνητο και να βγει για να το δει καλύτερα. Την ίδια στιγμή ένα άλλο κοκκινωπό φως ανάβει σε μια από τις πλευρές του αντικειμένου που αρχίζει να μεγαλώνει και να μεγαλώνει γρήγορα. Τους πλησιάζει. Όπως μπορούσαν να δουν ήταν ένα αντικείμενο με τεράστιες διαστάσεις.
“Επιστρέψτε στο αυτοκίνητο!” φώναξε σχεδόν σε πανικό η σύζυγός του Gloria, ενώ ο John φαίνεται να έχει βυθιστεί σε μια έκσταση. Ωστόσο όσο το δυνατόν γρηγορότερα, επιβιβάζονται προσπαθώντας να ξεφύγουν από αυτό το μέρος και το αντικείμενο.
Μετά από μερικά χιλιόμετρα, η οικογένεια αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο. Δεν βρίσκονται πλέον στον ίδιο κύριο δρόμο που οδηγούσαν πιο πριν αλλά σε ένα δευτερεύοντα που όμως δεν αναγνωρίζουν.
Όλοι έχουν την αίσθηση ότι ταξιδεύουν σε μικρή απόσταση από το έδαφος και ο John θεωρεί ότι το αυτοκίνητο κινείται αυτόματα, μόνο του. Ομοίως, τους φαίνεται ότι βρίσκονται σε ένα μη ρεαλιστικό περιβάλλον στο οποίο βλέπουν διάφορα μοτίβα και στοιχεία του τοπίου επαναλαμβανόμενα ξανά και ξανά, σαν να βρίσκονταν σε μία παράδοξη κατάσταση, σαν το περιβάλλον που βλέπουν να είναι μία προσομοίωση, κάτι τεχνητό.
Όμως, μπορούν να δουν από καιρό σε καιρό πώς το ίδιο φως να συνεχίζει να τους έχει σε καλή απόσταση με προληπτικό τρόπο, σαν να μην θέλει να τους χάσει.
Η οικογένεια συνεχίζει το ταξίδι της για πολύ ώρα μέχρι να φτάσουν σε μια τοποθεσία και όλοι ανακουφίζονται όταν βλέπουν κτίρια. Τελικά φθάνουν στον προορισμό τους όταν συνειδητοποιήσουν ότι έχουν φτάσει μία ώρα αργότερα από την αναμενόμενη.
Το ταξίδι δεν θα μπορούσε να τους είχε πάρει τόσο πολύ χωρίς να το καταλάβει κανείς, οπότε ο John καλεί την αεροπορία να αναφέρει την θέαση και το περιστατικό. Ενημερώνεται ότι εκεί έλαβαν αρκετές κλήσεις σε σχέση με το ίδιο αντικείμενο και ότι, αφού επικοινώνησαν με τις υπόλοιπες αεροπορικές υπηρεσίες, τους διαβεβαίωσαν πως τίποτα δεν είχε πετάξει εκείνο το χρονικό διάστημα.
Την επόμενη μέρα ο John, ο οποίος εξακολουθεί να είναι νευρικός, προσπαθεί να βρει τον ίδιο δρόμο που πέρασαν χωρίς αποτέλεσμα. Σε κάποια στιγμή, όλα τα μέλη της οικογένειας ανακαλύπτουν ότι έχουν ένα πολύ παρόμοιο σημάδι σε διάφορα μέρη του σώματος, εκτός από ένα ακόμα που όλοι έχουν πίσω από το δεξί γόνατο.
Το μυστήριο κορυφώνεται για την οικογένεια όταν μια από τις κόρες, η Νατάσα, τους αναφέρει έντονους εφιάλτες που βίωσε με σπάνια άτομα με τεράστια μάτια.
Στη συνέχεια, ο Τζον βρίσκει τον υπνοθεραπευτή Geoffrey McCartney οπότε αυτός, η σύζυγός του και η αδελφή του ξεκινούν μία συνεδρία, μέσα από την οποία δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα ανακάλυπταν πριν την ξεκινήσουν.
Αν και ξεχωριστά ο καθένας, όλοι είπαν την ίδια ιστορία. Από την πλευρά του, ο Τζον υπενθύμισε ότι όταν βγήκε από το αυτοκίνητο είδε την προσέγγιση του σκάφους μέχρι που δεν ήταν μακριά από όπου βρισκόταν και είδε επίσης 8 πολύ ψηλές φιγούρες ντυμένες με μεταλλικές φόρμες και κράνη που πλησίαζαν το αυτοκίνητο και πήραν όλη την οικογένεια μέσα από μια πυκνή ομίχλη για να φτάσουν με μια δέσμη φωτός σε εκείνο το σκάφος.
Έπειτα, αντιλήφθηκαν τον εαυτό τους σε ένα τεράστιο δωμάτιο κυκλικού σχήματος γεμάτο από ανθρωποειδή. Ολόκληρη η οικογένεια κατευθύνθηκε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου 3 αρσενικά πρόσωπα με χλωμό δέρμα, γαλάζια μάτια και ανοιχτόχρωμα μαλλιά, τους υποδέχθηκαν λέγοντας τα εξής:
“Παρακαλώ, στο σκάφος μας, δεν πρέπει να φοβάστε. Δεν θέλουμε να σας βλάψουμε με κανέναν τρόπο. Θα σας εξετάσουμε πρώτα από όλα για να δούμε αν είστε οι ίδιοι με εμάς. Στη συνέχεια, θα απαντήσουμε σε τυχόν ερωτήσεις που θα έχετε και θα σας δείξουμε το σκάφος μας και όταν τελειώσουμε, θα σας επιστρέψουμε στο αυτοκίνητό σας ακριβώς σαν να μην σταματήσατε ποτέ.”
Οι ενήλικες μεταφέρθηκαν σε ξεχωριστές παραμονές αφήνοντας τα κορίτσια να μείνουν με τη μητέρα τους. Δύο από τα όντα που έμοιαζαν με γυναίκες συνόδευσαν τον Τζον σε άλλο δωμάτιο, όπου τον έβαλαν σε μια θέση πολύ παρόμοια με καρέκλα οδοντιάτρου, όπου τα όντα τον εξέτασαν, ενώ ένα άλλο βρισκόταν σε ένα είδος πίνακα ελέγχου έως ότου ένα στοιχείο που αφαιρέθηκε έκανε τον άνθρωπο να χάσει τις αισθήσεις του.
Το επόμενο πράγμα που θυμήθηκε ήταν ότι ξύπνησε στον ίδιο χώρο με τα δύο θηλυκά όντα να μιλάνε σε μια αρσενική φιγούρα, σε μια γλώσσα που δεν αναγνώρισε και αφού ολοκλήρωσαν τη συνομιλία τους, αυτή η νέα παρουσία του απευθύνθηκε στα αγγλικά για να πει ότι λεγόταν «Ανουξία» και ότι δεν είχαν σκοπό να τους βλάψουν.
Η Frances, η αδελφή της Gloria, εξετάστηκε επίσης σε μια παρόμοια καρέκλα και της εξήγησαν ότι η φυσική ομοιότητα μεταξύ των ανθρώπων και των όντων ήταν αξιοσημείωτη, πέρα από μερικές μόνο μικροδιαφορές διαφορές.
Έπειτα, ένα από τα όντα συστήθηκε Uxiaulia και προσπάθησε να της μάθει να το προφέρει. Ανέφερε, επίσης, ότι ήταν πιλότος και ότι προέρχονταν από τον πλανήτη Janos, ότι αυτός ο πλανήτης ήταν αρκετές χιλιάδες έτη φωτός από τη Γη αλλά ότι χρειάστηκαν μόνο δύο δικά μας χρόνια για να φτάσουν ως εδώ, στη Γη.
Εξήγησε ακόμα ότι ορισμένα γεγονότα στον πλανήτη τους είχαν γίνει πριν από χιλιάδες χρόνια και ότι θα τους τα μάθαινε, οπότε παρουσιάστηκε στον καθένα κάτι σαν μια ακολουθία από βίντεο που αναφερόταν στην ιστορία του πλανήτη. Ήταν μια απολύτως δραματική ιστορία για το σπίτι τους, τον πλανήτη τους, ο οποίος μοιάζει πολύ παρόμοια με τη Γη, με νερό και βλάστηση, μεγάλες πόλεις και σπίτια στις αγροτικές περιοχές.
Γύρω από αυτόν τον πλανήτη περιστρέφονταν δύο μικρά φεγγάρια, τα οποία σταδιακά με τις χιλιετίες μειώναν ανεπαίσθητα την ταχύτητά τους και πλησίαζαν επικίνδυνα στον πλανήτη. Οι κάτοικοι γνώριζαν τη μεγάλη καταστροφή που ερχόταν και ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τον πλανήτη τους.
Έστειλαν διαφορετικά σκάφη για να εξερευνήσουν άλλους κόσμους προκειμένου να βρουν έναν που θα μπορούσαν να κατοικήσουν. Βρήκαν τη Γη, τέλειο μέρος. Είχαν κατασκευάσει ακόμη και ένα τεράστιο σκάφος που περιστρεφόταν γύρω από τον πλανήτη ικανό να στεγάσει ολόκληρο τον πληθυσμό του από τη στιγμή που συνέβαινε η καταστροφή, η οποία έλαβε χώρα πολύ νωρίτερα από ό,τι αναμενόταν. Η καταστροφή ξεκίνησε με σεισμούς και τεράστιους βράχους που λες και έβραζαν έπεφταν παντού καταστρέφοντας τα πάντα.
Και ενώ καταστρεφόταν όλος ο πολιτισμό τους και οι κάτοικοι φώναζαν με τρόμο, όσοι μπορούσαν να επιβιβαστούν στα μικρά σκάφη τους έφτασαν πετώντας στην αιωρούμενη πόλη στο διάστημα. Παρακάμπτοντας τη βροχή της καταστροφής από τα κομμάτια της συντριβής των φεγγαριών που έπεφταν στον πλανήτη, κατάφεραν να δραπετεύσουν.
Πάρα πολλοί έχασαν τη ζωή τους και εκείνοι που δεν μπορούσαν να φτάσουν στην ιπτάμενη πολιτεία έτρεχαν αναζητώντας καταφύγιο σε υπόγεια και σκάφη που δεν είχαν καταστραφεί προσπαθώντας να διασώσουν όσους μπορούσαν.
Τελικά, η επιφάνεια του πλανήτη ήταν γεμάτη με βράχια και σκόνη τόσο πυκνή ώστε να μην μπορούσαν να δουν μέσα από αυτή. Σε όλο αυτό το χαμό, προστέθηκε μια σοβαρή ακτινοβολία που προκλήθηκε από την καταστροφή όλων των πυρηνικών εργοστασίων, πράγμα που σημαίνει πως και οι τελευταίοι επιζώντες δεν θα πρέπει να γλίτωσαν.
Κάπως έτσι, έφτασαν στο νέο σπίτι που είχαν επιλέξει, τον πλανήτη μας. Νέα προβλήματα προέκυψαν καθώς έπρεπε να διαπιστώσουν αν μπορούσαν να ζήσουν μαζί μας επειδή δεν μπορούσαν να επιπλέουν στο διάστημα για πάντα. Χρειάζονταν ένα μέρος για να εγκατασταθούν, αλλά επίσης δεν ήθελαν να προκαλέσουν καθόλου προβλήματα για αυτό που ήθελαν και χρειάζονταν.
Παράλληλα ήθελαν να βεβαιωθούν και να διαβεβαιώσουν την ανθρωπότητα, ότι η παρουσίασή τους δεν θα προκαλέσει πόλεμο, είτε μεταξύ των ανθρώπων, είτε μεταξύ ανθρώπων και των ίδιων. Θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να γίνουν η αιτία ενός πολέμου στη Γη.
Υπέδειξαν πως τους ήταν δύσκολο να παρουσιαστούν δημοσίως επειδή κάποιοι θα σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους για τον έλεγχο άλλων. Έτσι, αποφάσισαν να έρθουν σε μικρές ομάδες και να παραμείνουν ενωμένοι και ότι όσοι θα παρέμεναν στο μητρικό σκάφος, την αιωρούμενη πολιτεία, θα την αξιοποιούσαν σαν το φυλάκιο.
Ύστερα από όλα αυτά, ο John εξέφρασε την ανησυχία του για την εξέταση της ψυχολογίας και του σώματός τους από τα όντα προκειμένου να διαπιστώσουν αν και αυτοί, σαν άνθρωποι, ήταν αρκετά παρόμοιαι για να μπορέσουν να ζήσουν όλοι μαζί.
Του είπαν ότι ο λόγος που το έκαναν ήταν γιατί, όπως αποκάλυψαν, είχαν εγκαταλείψει για λίγο τον πλανήτη Γη, σε άλλες προσπάθειες μετανάστευσης, αλλά κατά την επιστροφή τους μετά από χιλιετίες σε γήινα χρόνια, ανησυχούσαν αν οι άνθρωποι είχαν αναπτύξει σημαντικές φυσικές διαφορές, σε αυτό το χρονικό διάστημα που για εκείνους ήταν μικρό.
Όμως, είχε έρθει η ώρα της αποχώρησης. Πριν εγκαταλείψουν το σκάφος, τους ζητήθηκε να πιουν ένα υγρό παρόμοιο με μια διαφανή σόδα, εξηγώντας ότι με αυτό θα ξεχάσουν το συμβάν, γιατί αν το θυμούνται θα τους προκαλούσε πολλά προβλήματα. Ωστόσο, τους είπαν να μην ανησυχούν και ότι θα τα θυμηθούν όλα εν ευθέτω χρόνω.
Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή περίπτωση που μας διηγείται μια δραματική ιστορία, μελετήθηκε από τον Frank Johnson και αποκαλύφθηκε στο βιβλίο του The Janos people: a close encounter of the Fourth Kind, όπου υπάρχουν ατελείωτες λεπτομέρειες για το καταστροφικό συμβάν στον πλανήτη των όντων, αλλά και ένα μεγάλο μέρος από τις συνεδρίες της επαναστατικής ύπνωσης.
Εφόσον η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή, ένα συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτά τα όντα, επέλεξαν να περάσουν απαρατήρητα, να εγκατασταθούν στον πλανήτη μας κρυφά αφού αξιολόγησαν πολλούς ανθρώπους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή τους επειδή δεν θα ήθελαν να προκαλέσουν διαταραχή και άλλους είδους αναταραχών στην κοινωνία μας.
Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις στις οποίες τα όντα που επισκέπτοντα τη Γη, δεν αρνούνται να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους και να δηλώσουν απόλυτη εγκαρδιότητα για την φιλοξενία τους εδώ, έστω και κρυφά, ενώ δεν επιθυμούν να προκαλέσουν καμία βλάβη στην ανθρωπότητα απλά και μόνο με την παρουσία τους.
Παρόλα αυτά και με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για μία αληθινή ιστορία, μία απορία διαγράφεται στον αέρα, την οποία πιθανότατα δεν παρατήρησε κανείς:
Γιατί ένα από τα κορίτσια, η Νατάσα, είχε εφιάλτες με όντα που διέθεταν μεγάλα μάτια; Ήταν μία ψυχολογική διαταραχή που δημιουργήθηκε στο μυαλό της; Μήπως τα όντα αυτά δεν έλεγαν την αλήθεια για την απίστευτη ιστορία τους αλλά την έπλασαν προς αναζήτηση συμπόνιας; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
diadrastika / Image by Peter Holec from Pixabay
