Δύο Καλόγριες Έζησαν μία Μυστηριώδη Εμπειρία
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Σε ένα απομονωμένο μοναστήρι χτισμένο στην κορυφή ενός ήρεμου λόφου που παλιά ήταν αρχαίος ναός, δύο καλόγριες, η αδελφή Αγνή και η αδελφή Μαρία, αφιέρωσαν τη ζωή τους στην προσευχή και τον στοχασμό.
Διαβάστε επίσης: Αναζητώντας το Νόημα της Ζωής
Οι μέρες τους ήταν γεμάτες με ήρεμη απορρόφηση, οι νύχτες τους τυλιγμένες στη γαλήνη του φεγγαρόλουστου μοναστηριού. Ωστόσο, ένα μοιραίο απόγευμα, ένα εξαιρετικό γεγονός θα ανέτρεπε για πάντα την ήρεμη ύπαρξή τους.
Μια ανεξήγητη παρουσία
Καθώς το φεγγάρι έφτασε στο ζενίθ του, ρίχνοντας μια απαλή λάμψη στους αρχαίους τοίχους του μοναστηριού, η γυναικεία μονή τυλίχθηκε σε μια απόκοσμη σιωπή. Η αδελφή Αγνή και η αδελφή Μαρία, που μοιράζονταν ένα μικρό κελί στην ανατολική πτέρυγα, χάθηκαν σε βαθιά προσευχή όταν μια ανεξήγητη παρουσία διαπέρασε το δωμάτιο.
Ένα τρεμόπαιγμα φωτός χόρευε στους τοίχους, ρίχνοντας αιθέριες αποχρώσεις χρυσού και ασημιού. Ο αέρας φαινόταν να λαμπυρίζει, σαν να ήταν φορτισμένος με μια ισχυρή ενέργεια. Νιώθοντας δέος και τρόμο, οι δύο καλόγριες στράφηκαν προσεκτικά προς την πηγή της μαγευτικής λάμψης.
Εκεί, στεκόταν μπροστά τους, μια οπτασία ενός νεαρού κοριτσιού, με την ημιδιάφανη μορφή της να αναπνέει μια απαλή ζεστασιά. Φορούσε μια απλή λευκή ρόμπα, με τα μάτια της να αστράφτουν με μια σοφία πέρα από τα χρόνια της. Η αδελφή Αγνή και η αδερφή Μαρία την κοίταξαν έκπληκτες, με τις καρδιές τους να χτυπούν δυνατά από ένα μείγμα φόβου και απορίας.
Διαβάστε επίσης: Ψάχνοντας μία Ξεχωριστή Εμπειρία Ζωής
«Ειρήνη μαζί σας», ψιθύρισε το αιθέριο κορίτσι, με τη φωνή της σαν απαλό αεράκι να θροΐζει μέσα από τα φύλλα. «Μη φοβάστε, γιατί φέρνω είδηση μεγάλης χαράς».
Είχε ζήσει αιώνες πριν
Οι μοναχές, κυριευμένες από δέος, έπεσαν στα γόνατα, με το μυαλό τους να τρέχει από ερωτήσεις. Ποιος ήταν αυτός ο μυστηριώδης επισκέπτης; Τι μήνυμα έφερε; Θα μπορούσε αυτό να είναι πραγματικά ένα θαύμα;
Με άπειρη υπομονή, η οπτασία αποκαλύφθηκε ως Αστεόδεια, μια νεαρή κοπέλα που είχε ζήσει αιώνες πριν, μέσα στα ίδια τα τείχη του μοναστηριού. Είχε χαθεί σε τρυφερή ηλικία, με την αθωότητα και την αφοσίωσή της να είναι για πάντα κατοχυρωμένη στους ιερούς χώρους.
Η Αστεόδεια εκμυστηρεύτηκε ότι το πνεύμα της είχε επιλεγεί για να καθοδηγήσει τις ψυχές που κατοικούσαν μέσα στο μοναστήρι, διασφαλίζοντας ότι η πίστη τους παρέμενε ακλόνητη.
Είχε αισθανθεί μια αυξανόμενη αμφιβολία μέσα στις καρδιές των μοναχών, μια αμφιταλαντευόμενη δέσμευσή τους στο θείο. Και έτσι, είχε έρθει για να προσφέρει μια απαλή υπενθύμιση, για να αναζωπυρώσει τις φλόγες της πίστης που τρεμοπαίζουν.
Θαύματα σας περιβάλλουν κάθε μέρα
Καθώς ξετυλίγονταν η νύχτα, η Αστεόδεια έπλεξε ιστορίες για θαύματα και θαύματα που είχαν συμβεί στις αγιασμένες αίθουσες του μοναστηριού. Μίλησε για τις θεραπευτικές δυνάμεις της προσευχής, για τις ψιθυριστές ικεσίες που απαντήθηκαν και για τη θεϊκή παρέμβαση μπροστά στην απόγνωση.
Διαβάστε επίσης: Πυροσβέστης Άναβε τη Σπίθα Ψυχικών Ικανοτήτων
Οι καλόγριες άκουγαν με προσήλωση, με τα μάτια τους γεμάτα δάκρυα ελπίδας και ανανεωμένη πεποίθηση.
Πριν εξαφανιστεί στην ομίχλη του φεγγαριού, η Αστεόδεια έδωσε ένα τελευταίο μήνυμα. “Πιστέψτε, αγαπημένες μου αδερφές, γιατί θαύματα σας περιβάλλουν κάθε μέρα. Ανοίξτε τις καρδιές σας και θα γίνετε μάρτυρες του ασυνήθιστου στην πιο συνηθισμένη στιγμή.”
Με αυτά τα λόγια, η οπτασία εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω της μια απερίγραπτη αίσθηση γαλήνης και δέους. Η αδελφή Αγνή και η αδερφή Μαρία, που άλλαξαν για πάντα από τη συνάντησή τους, μοιράστηκαν την εξαιρετική τους ιστορία με τις άλλες καλόγριες, πυροδοτώντας μια ανανεωμένη θέρμη μέσα στο μοναστήρι.
Οι δύο καλόγριες είχαν μία μυστηριώδη αμφιβολία
Ωστόσο, μία μυστηριώδη αμφιβολία είχε φωλιάσει στις καρδιές τους: Αν η οπτασία αναφερόταν στο πολύ μακρινό παρελθόν, πολύ πριν το μοναστήρι πάρει τη θέση του αρχαίου ναού, στα ερείπιά του. Οι γνώμες άρχισαν να διίστανται και δεν οδηγούσαν πουθενά. Σε όλες τις αντίθετες απόψεις υπήρχαν λογικές ερμηνείες που η μία ανέτρεπε την άλλη.
Διαβάστε επίσης: Οι Μεγαλύτεροι Εχθροί της Αλήθειας από τα Ψέματα
Επιπλέον, αναρωτήθηκαν αν πράγματι είδαν αυτή την παράξενη φιγούρα ή αν την φαντάστηκαν; Μήπως είδαν κάτι που μέσα στο μυαλό τους πήρε διαστάσεις και η μία καλόγρια επηρέασε την άλλη; Ούτε σε αυτό μπορούσαν να δώσουν σαφή απάντηση. Έτσι αποφάσισαν να μείνουν στην ουσία:
Από εκείνη την ημέρα και μετά, οι δύο καλόγριες του μοναστηριού ασπάστηκαν την πίστη τους με νέο ζήλο. Αναζήτησαν παρηγοριά στην προσευχή, βρίσκοντας θαύματα στις πιο μικρές πράξεις καλοσύνης και στο απαλό άγγιγμα της φύσης.
Το μοναστήρι αντηχούσε με μια ζωηρή ενέργεια, καθώς οι μοναχές αγκάλιασαν ολόψυχα την πεποίθηση ότι τα θαύματα δεν περιορίζονταν σε μακρινές ιστορίες αλλά ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους.
diadrastika / Image by Klanneke from depositphotos.com
