Μια βόλτα στον Κήπο των Ανθισμένων Σκέψεων
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Μια φορά, πριν μερικές δεκαετίες, σε μια γραφική μικρή γειτονιά φωλιασμένη ανάμεσα σε ανομοιόμορφες πολυκατοικίες, ήταν μια νεαρή κοπέλα που είχε ένα εξαιρετικό χάρισμα. Η Έλλη, έτσι την έλεγαν, είχε την ικανότητα να μπαίνει στον κήπο των ανθισμένων σκέψεων, ένα μαγικό μέρος όπου οι ιδέες άνθιζαν σαν ζωντανά λουλούδια.
Κάθε πρωί, καθώς ο ήλιος ζωγράφιζε τον ουρανό με αποχρώσεις του ροζ και του χρυσού, η Έλλη πήγαινε στις μύτες των ποδιών στην κρυφή είσοδο του κήπου, μια μικρή ξύλινη πύλη κρυμμένη πίσω από το εξοχικό σπίτι της γιαγιάς της. Με κάθε βήμα της, ο κόσμος γύρω της μεταμορφωνόταν σε ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων και αρωμάτων.
Καθώς η Έλλη έμπαινε στον κήπο, οι αισθήσεις της ζωντάνεψαν. Ο αέρας ήταν πυκνός από το γλυκό άρωμα της δημιουργικότητας και ο ήχος των ψίθυρων γέμισε τα αυτιά της. Περπάτησε σε ελικοειδή μονοπάτια, στρωμένα με πανύψηλα τριαντάφυλλα και λεπτές τουλίπες, με κάθε πέταλο να ψιθυρίζει ιστορίες που περίμεναν να ειπωθούν.
Διαβάστε επίσης: Αναζητώντας το Νόημα της Ζωής
Στον Κήπο
Μια ηλιόλουστη μέρα, καθώς η Έλλη έκανε μια βόλτα πιο βαθιά στον κήπο, παρατήρησε ένα περίεργο λουλούδι που δεν είχε ξαναδεί. Τα πέταλά του ήταν μια λαμπερή απόχρωση του μπλε, που λαμπύριζε σαν ζαφείρι κάτω από τις χρυσές ακτίνες του ήλιου.
Το λουλούδι φαινόταν να της γνέφει να έρθει πιο κοντά, σαν να κρατούσε μια μυστική λαχτάρα να ανακαλυφθεί.
Η περιέργεια την κέντρισε και η Έλλη γονάτισε δίπλα στο μυστηριώδες άνθος. Άπλωσε ένα λεπτό χέρι για να αγγίξει τα βελούδινα πέταλά του και ξαφνικά, το μυαλό της πλημμύρισε από έναν ανεμοστρόβιλο από σκέψεις, ιδέες και όνειρα.
Σε μια πολυσύχναστη πόλη
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η Έλλη βρέθηκε να έχει μεταφερθεί σε μια πολυσύχναστη πόλη, όπου η μουσική γέμιζε τον αέρα και το γέλιο αντηχούσε στους δρόμους. Παρακολουθούσε τους μουσικούς να παίζουν μελωδίες που χόρευαν σαν πεταλούδες και οι καλλιτέχνες να ζωγράφιζαν αριστουργήματα που έμοιαζαν να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια της.
Καθώς εξερευνούσε αυτή τη ζωντανή πόλη, η Έλλη συνάντησε μια ομάδα παιδιών που κάθονταν σε κύκλο, με τα πρόσωπά τους χαραγμένα με αποφασιστικότητα. Περιτριγυρίστηκαν από σωρούς από πολύχρωμα οικοδομικά τετράγωνα και η φαντασία τους έτρεχε.
Εμπνευσμένη από τη δημιουργικότητά τους, η Έλλη τους ένωσε και μαζί έχτισαν πανύψηλα κάστρα, ιπτάμενα αυτοκίνητα και μαγικά πλάσματα.
Ο χρόνος φαινόταν να έχει σταματήσει καθώς η Έλλη βυθίστηκε σε αυτόν τον νεοανακαλυφθέντα κόσμο της απεριόριστης φαντασίας. Κάθε σκέψη που συναντούσε στον κήπο άνθιζε σε μια νέα περιπέτεια, μια νέα ιστορία που περίμενε να ειπωθεί.
Διαβάστε επίσης: Οι Εκπληκτικές Φτερούγες του Λευτέρη
Πίσω στον κήπο των ανθισμένων σκέψεων
Καθώς η μέρα πλησίαζε στο τέλος της, η Έλλη αποχαιρέτησε την πόλη και επέστρεψε στον κήπο, με την καρδιά της να γεμίζει χαρά και έμπνευση. Ήξερε ότι ο κήπος των ανθισμένων σκέψεων είχε έναν θησαυρό ιδεών, που περίμενε να μοιραστεί με τον κόσμο.
Από εκείνη τη μέρα και μετά, η Έλλη περπατούσε συχνά στον κήπο των ανθισμένων σκέψεων, όπου η φαντασία της εκτοξευόταν στα ύψη και τα όνειρά της φτερούγιζαν. Και καθώς μεγάλωνε, θα γινόταν αφηγήτρια, υφαίνοντας ιστορίες μαγείας και θαυμάτων, αντλώντας από το απέραντο πηγάδι δημιουργικότητας του κήπου.
Οι ιστορίες της θα άγγιζαν τις καρδιές των παιδιών και των ενηλίκων, μιλώντας τους για τη δύναμη που βρίσκεται στη δική τους φαντασία.
Και κάθε τόσο, καθώς διάβαζαν τα μαγευτικά παραμύθια της, άθελά τους έριχναν ματιές στον κήπο και η διάθεση τους ανυψωνόταν, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσαν κι αυτοί να ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι στον κήπο των ανθισμένων σκέψεων.
Διαβάστε επίσης: Η Σέριφος και το Φως από τον Σείριο
diadrastika / Image by elenathewise from depositphotos.com
