Σκοτεινή Αγάπη στο Βυθό του Ηλιοβασιλέματος
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Σε ένα γραφικό χωριουδάκι, σαν καταχωνιασμένο στις πτυχές μιας μαγευτικής οροσειράς, ζούσε μια νεαρή γυναίκα που λεγόταν Ηλιάνα. Η Ηλιάνα ήταν γνωστή για το λαμπερό της χαμόγελο και τη ζεστή της καρδιά, αλλά πίσω από τα φωτεινά μάτια της, κουβαλούσε μια βαθιά λαχτάρα για περιπέτεια και μια αγάπη που ξεπερνούσε τα συνηθισμένα. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ήταν μια σκοτεινή αγάπη.
Κάθε απόγευμα, καθώς ο ήλιος άρχιζε να κατεβαίνει, η Ηλιάνα ανέβαινε στην κορυφή του ψηλότερου λόφου του χωριού, ελπίζοντας να πάρει μια γεύση από κάτι εξαιρετικό. Λαχταρούσε μια αγάπη που θα φούντωνε την ψυχή της, μια αγάπη που θα έλαμπε έντονα ακόμα και στις πιο σκοτεινές νύχτες.
Διαβάστε επίσης: Το Φυλαχτό με το Τρίτο Μάτι και οι Δυνάμεις του
Ο ξένος που κουβαλούσε έναν αέρα σκότους
Ένα μοιραίο απόγευμα, καθώς η Ηλιάνα στεκόταν στο βυθό του ηλιοβασιλέματος μέσα στη θάλασσα που απλωνόταν μακριά της, ένας μυστηριώδης άγνωστος εμφανίστηκε μπροστά της.
Ήταν ψηλός και αινιγματικός, με βαθιά μάτια που έμοιαζαν να κρατούν τα μυστικά του σύμπαντος. Το όνομά του ήταν Σωκράτης, και κουβαλούσε έναν αέρα σκότους που τόσο κίνησε το ενδιαφέρον της Ηλιάνας, όσο και την φόβισε.
Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και μια παράξενη ενέργεια, σαν κεραυνός, πέρασε στον χώρο μεταξύ τους. Η Ηλιάνα ένιωσε μία ανεξήγητη έλξη προς τον Σωκράτη, σαν να ήταν συνδεδεμένες οι ψυχές τους πολύ πριν συναντηθούν.
Μια αγάπη που ευδοκιμούσε στις σκιές
Βρήκε τον εαυτό της να έλκεται από το σκοτάδι του, σαν να κρατούσε το κλειδί για τις δικές της κρυμμένες επιθυμίες.
Οι εβδομάδες περνούσαν καθώς η Ηλιάνα και ο Σωκράτης εξερευνούσαν τα βάθη της σύνδεσής τους. Ο έρωτάς τους δεν έμοιαζε με τίποτα που είχε ζήσει ποτέ πριν.
Ήταν μια αγάπη που ευδοκιμούσε στις σκιές, όπου το πάθος και η επιθυμία έκαιγαν πιο φωτεινά από κάθε ήλιο. Ζούσαν μια κρυφή αγάπη. Αργότερα θα αντιλαμβανόντουσαν πως ήταν μία σκοτεινή αγάπη.
Διαβάστε επίσης: Η ευτυχία δεν είναι ιδανικό λογικής, αλλά…
Ήταν για πάντα δεμένος στις σκιές
Αλλά καθώς ο έρωτάς τους μεγάλωνε, τόσο μεγάλωνε και το σκοτάδι που περιέβαλλε τον Σωκράτη. Κουβαλούσε ένα βαρύ φορτίο, ένα παρελθόν γεμάτο πόνο και λύπη. Η Ηλιάνα, με την ακλόνητη στοργή της, προσπάθησε να απαλύνει τα βάσανά του, να φέρει φως στις πιο σκοτεινές γωνιές του.
Ωστόσο, όσο περισσότερο προσπαθούσε, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσε ότι το σκοτάδι ήταν ένα εγγενές μέρος της ύπαρξης του Σωκράτη, ήταν από την ίδια του τη φύση – από γεννησιμιού του, που λένε.
Ένα βράδυ, καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει, ο Σωκράτης ομολόγησε την αλήθεια στην Ηλιάνα. Ήταν καταραμένος, ήταν διαφορετικός, σαν να μην ήταν από αυτόν τον κόσμο. Ήταν για πάντα δεμένος στις σκιές, ανίκανος να ξεφύγει από το σκοτάδι που τον κατέτρωγε.
Η καρδιά της Ηλιάνας ράγισε σε ένα εκατομμύριο κομμάτια, αλλά η αγάπη της για τον Σωκράτη παρέμεινε ισχυρή.
Ταξίδι για να άρουν την κατάρα
Μαζί, ξεκίνησαν ένα ταξίδι για να άρουν την κατάρα που κρατούσε αιχμάλωτο τον Σωκράτη. Αντιμετώπισαν με θάρρος τα δόλια βουνά, πολέμησαν προσωπικούς δαίμονες και αναζήτησαν την καθοδήγηση σοφών ανθρώπων.
Έμαθαν ότι ο Σωκράτης δεν είχε ανάγκη από ξόρκια και μάγισσες να του λύσουν κάποια μάγια. Δεν ήταν καταραμένος όπως νόμιζε, αλλά δεν μπορούσαν να βοηθήσουν. Η σκοτεινή αγάπη της Ηλιάνας και του Σωκράτη βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Αν και δοκιμασμένη και ταλαιπωρημένη, παρέμεινε ιδιαίτερα ανθεκτική.
Διαβάστε επίσης: Μια βόλτα στον Κήπο των Ανθισμένων Σκέψεων
Το κλειδί για να σπάσουν την κατάρα
Τελικά, στην κορύφωση μιας φεγγαρόλουστης νύχτας, καθώς τα αστέρια έλαμπαν από πάνω τους, η Ηλιάνα και ο Σωκράτης ανακάλυψαν το κλειδί για να σπάσουν την κατάρα. Δεν έγινε μέσω της διώξεως του σκοταδιού, αλλά μέσω της αγκαλιάς της με αγάπη και αποδοχή.
Διαπίστωσαν τότε ότι η αληθινή αγάπη δεν είναι να αλλάξεις κάποιον, αλλά να τον αποδεχτείς ολοκληρωτικά, το σκοτάδι του και τα πάντα του – αρκεί να μην είναι τοξικός και κακοποιητικός.
Στο φως και στο σκοτάδι
Και έτσι, καθώς ο ήλιος ανέτειλε στο τέλος της περιπέτειάς τους, η κατάρα έσπασε και ο Σωκράτης ελευθερώθηκε από τις σκιές που τον στοίχειωναν τόσο καιρό. Η σκοτεινή αγάπη της Ηλιάνας και του Σωκράτη, λουσμένη πλέον, ταυτόχρονα στο φως και στο σκοτάδι, ήταν πιο δυνατή από ποτέ.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, η Ηλιάνα και ο Σωκράτης αφιέρωσαν τη ζωή τους για να διαδώσουν αγάπη και αποδοχή σε όλους όσους βρέθηκαν στο δρόμο τους.
Ακόμα και η πιο σκοτεινή αγάπη μπορούσε να βρει παρηγοριά στο βυθό του ηλιοβασιλέματος, όπου η ομορφιά του άγνωστου μπλέκεται με τη μαγεία της νύχτας και της μέρας, ταυτόχρονα.
diadrastika / Image by brickrena from depositphotos.com
